روش های فقه الحدیثی قطب الدین راوندی در «منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه»
محل انتشار: فصلنامه سفینه، دوره: 18، شماره: 70
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 223
فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SAFINE-18-70_004
تاریخ نمایه سازی: 23 تیر 1400
چکیده مقاله:
«منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه» تالیف قطب الدین راوندی از مفسران، محدثان و ادیبان قرن ششم هجری نخستین شرح کامل بر کتاب نهجالبلاغه است که تمام کتاب را به ترتیب از خطبهها تا کلمات قصار شرح داده است. بر اساس یافتههای این پژوهش، از روشهای فقه الحدیثی ایشان در این کتاب، میتوان به استفاده از شعر در تبیین روایات، استناد به اقوال علمای شیعه و لغت قبل از خود، استناد به تاریخ و داستانهای تاریخی، دفاع از مبانی کلامی شیعه و رد مخالفان، اشاره به اختلاف روایت، توجه به وجوه گوناگون معنایی روایت و استفاده از علوم ادبی مثل صرف، نحو، بلاغت و لغت اشاره کرد. ویژگیهای نگارشی راوندی در کتاب منهاج البراعه بر خلاصهنویسی، پرهیز از اغلاق، حل وجوه غامض در روایات و دور بودن از تعصب نابجای مذهبی استوار است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان