یادگیری سازمانی

یادگیری عامل مهمی در سازمان بشمار می رود، زیرا باعث ایجاد و توسعه مزیت رقابتی پایدار می گردد. در واقع، یادگیری می تواندبعنوان ابزار ایجاد و توسعه دامنه گسترده ای از ظرفیت های سازمانی عمل کند؛ بنابراین، به جای تاکید بر انواع خاصی از دانش،سازمان ها را به سمت بهبود مداوم سوق می دهد. ویل رایت و کلارک مطرح کرده اند که ظرفیت یادگیری سازمانی امکان پذیرشموفقیت امیز فراورده های جدید و توسعه های فناورانه را فراهم می سازد. فرایندهای یادگیری، سازمان ها را قادر می سازد تا دانش فنیرا به شیوه ای استفاده کنند که ظرفیت جذب دانش بیشتر را فراهم کند.سازمان هایی که اساسشان یادگیری است، سعی دارند فعالیت ها را بهتر انجام دهند. از دید آنها، یادگیری بهترین راه برای بهبودعملکرد در درازمدت است. سازمان یادگیرنده با درک اهمیت انگیزه ها در جهت رشد سازمانی، تمهیداتی برای یادگیری سازمانیفراهم می آورد. یادگیری سازمانی یک فرآیند پویا و مبتنی بر دانش است و دلالت بر حرکت میان سطوح مختلف عمل، رفتن ازسطح فرد به گروه، و سپس سطح سازمان و بازگشت مجدد آن به سطح فردی است. این فرآیند ریشه در کسب دانش افراد وپیشرفت از طریق انتقال و یکپارچه نمودن این دانش تا خلق مجموعه ای از دانش جمعی و انعکاس در فرآیندها و فرهنگ سازمانیدارد. (نظری، حسینی، مراد علیزاده؛ ۱۳۹۷).

کلیدواژه ها:

یادگیری سازمانی ، توانایی ، سازمان ، روابط بین سازمانی ، کیفیت روابط ، تعامل بادیگران ، فردی