مهدی مجیدپور - هیات علمی دانشگاه صنعتی شریف، پژوهشکده سیاستگذاری علم، فناوری و صنعت
محمدتقی امانپور - عضو شورای عالی محیط زیست کشور

روند رو به رشد مصرف انرژی در جهان و وابستگی رژیم های کنونی انرژی به منابع رو به زوال سوختهای فسیلی از یک طرف، و فوریت پاسخگویی به تغییرات اقلیمی ناشی از مصرف سوختهای فسیلی از سویی دیگر باعث شده است تا توسعه فناوریهای کم کربن بیش از پیش مورد توجه محافل بین المللی قرار گیرد. امروزه فناوریهای جذب و ذخیره سازی کربن به عنوان گزینه ای مناسب، اولا باعث کاهش انتشار گاز کربنیک در اتمسفر شده و ثانیا راه را برای گذار نرم از رژیمهای کنونی انرژی به سمت رژیم های انرژی توسعه پایدار فراهم می آورند. اما توسعه این فناوریها هنوز در مرحله پایلوت قرار داشته و ریسکهای فنی و اجتماعی ناشی ازاجرای آنها از مهمترین دغدغه محققان است. این مقاله با بررسی فناوریهای جذب و ذخیره سازی کربن و تبیین وضعیت کنونی توسعه این فناوریها، سعی دارد تا رشد و توسعه فناوریهای مذکور را از منظر سیاستگذاری مورد تحلیل قرار دهد. این مقاله تاکید می کند که مقوله جذب و ذخیره سازی کربن صرفا یک موضوع فنی نبوده بلکه ابعاد بسیار مهم اجتماعی، سیاستی، و محیط زیستی را نیز در بر دارد. استدلال مقاله حاضر این است که در فرآیند تجاری سازی فناوریهای جذب و ذخیره سازی کربن، اولا دولتها نقش بسیار مهمی دارند، بطوریکه بدون دخالت دولتها رشد فناوریها و ظهور نوآوریهای مربوطه عملا غیرممکن می نماید. ثانیا سیاستهای مبتنی بر بازار به تنهایی نمی تواند توسعه فناوریهای مذکور را تضمین نماید، بلکه سیاستهای فناوری محور دولتها و حمایت های هوشمندانه آنها از طرف عرضه - فناوریها، نقش کلیدی را ایفا می نماید

جذب و ذخیره سازی کربن، اقتصاد کم کربن، سیاستگذاری فناوری