زینب شقاقی ترکداری - Department of Animal Biology, Faculty of Natural Sciences, University of Tabriz, Tabriz, Iran
محمد خلج کندری - Department of Animal Biology, Faculty of Natural Sciences, University of Tabriz, Tabriz, Iran
محمدعلی حسین پور فیضی - Department of Animal Biology, Faculty of Natural Sciences, University of Tabriz, Tabriz, Iran

مقدمه: سرطان پستان مهمترین علت مرگ و میر ناشی از سرطان در زنان است که بررسی عوامل ایجاد کننده یا تشدید کننده آن ضروری به نظر می رسد. در این مطالعه، سطح  mRNA ژن PHB۲ در بافت تومور و بافت غیرتوموری مجاور مربوط به ۵۰ زن مبتلا به کارسینوم داکتال غیرتهاجمی پستان مورد بررسی قرار گرفت. روش بررسی: محلول RNX-Puls برای استخراج RNA کل از بافت توموری و غیرتوموری مجاور بیماران مبتلا به سرطان پستان استفاده شد. سپس با استفاده از کیتPrimeScriptTM RT، RNA کل به cDNA تبدیل شد. سطح mRNA ژن PHB۲ توسط qRT-PCR مورد بررسی کمی قرار گرفته و داده ها با آزمون تی زوجی مورد آنالیز قرار گرفت. علاوه بر این، بررسی منحنی ROC برای ارزیابی پتانسیل بیومارکری PHB۲ در بافت های توموری سرطان پستان انجام شد. یافته ها: سطح پایینی از PHB۲ mRNA در بافت توموری بیماران مبتلا به سرطان پستان در مقایسه با بافت غیرتوموری مجاور مشاهده شد (P<۰.۰۰۰۱). به عبارت دیگر، سطح PHB۲ mRNA  در بافت توموری نسبت به حالت نرمال تقریبا ۵/۲ برابر کاهش داشته است (P=۰.۰۰۱). آنالیز منحنی ROC نشان داد که سطح mRNA ژن PHB۲ می تواند بافت های توموری و غیرتوموری را با اختصاصیت ۳/۹۱% و حساسیت ۳/۶۳% تشخیص دهد (AUC=۰.۷۱۲, P<۰.۰۰۱). نتیجه گیری: کاهش سطح mRNA ژن PHB۲ در بافت توموری بیماران مبتلا به سرطان پستان نشان می دهد که سطح mRNA این ژن احتمالا بافت توموری را از بافت های غیرتوموری مجاور می تواند تمایز دهد.

Breast Cancer, PHB۲, Ductal Carcinoma, Biomarker, سرطان پستان, PHB۲, کارسینومای داکتال, بیومارکر