ارزیابی مقایسه ای تاثیر درمان نگهدارنده با متادون و بوپرنورفین بر عملکرد جنسی زنان وابسته به/سوءمصرف مواد اپیوئیدی (داروهای افیونی)

مقدمه: اختلالات جنسی مرتبط با استفاده طولانی مدت از متادون و بوپرنورفین بسیار شایع هستند. به منظور بررسی تاثیرات درمان نگهدارنده با متادون (MMT) و بوپرنورفین (BMT) بر عملکرد جنسی زنانی که دچار وابستگی به سوء مصرف مواد اپیوئیدی هستند، مطالعه حاضر با هدف ارزیابی مقایسه ای تاثیر درمان نگهدارنده با استفاده از متادون و بوپرنورفین بر عملکرد جنسی زنان مبتلا به وابستگی به سوءمصرف مواد اپیوئیدی انجام شد تا اقدامات موثری جهت انتخاب بهتر در زمینه مشاوره و تصمیم گیری در خصوص درمان این افراد صورت گیرد. روش کار: اینمطالعه توصیفی- تحلیلی مقطعی در سال ۹۶-۱۳۹۴ بر روی ۸۹ زن مبتلا به سوء مصرف مواد افیونی انجام شد. اطلاعات دموگرافیک، عملکرد جنسی و رضایت مندی زنانی که از قبل تحت درمان با MMT و BMT بودند، با استفاده از پرسشنامه های شاخص عملکرد جنسی زنان (FSFI) و رضایت جنسی لارسون در دو مقطع با فاصله ۳ ماه تکمیل و جمع آوری گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۲۰) و آزمون های تی مستقل، یومن ویتنی و کای اسکوئر انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: نمرات کل مقیاس (پرسشنامه شاخص عملکرد جنسی زنان) FSFI در گروه BMT به طور معنی داری بالاتر بود (۰۵/۰>p). نمرات حاصل از مقیاس میل جنسی و خرده مقیاس های برانگیختگی در گروه BMT نسبت به گروه MMT به طور معنی داری بهبود یافتند (۰۵/۰>p). از نظر سطح رضایت جنسی در دو مقطع مورد بررسی، بین دو گروه اختلاف معنی داری مشاهده نشد (۲۵/۰=p). نتیجه گیری: استفاده از BMT در زنان مبتلا به سوء مصرف مواد اپیوئیدی می تواند تاثیر مثبت بیشتری نسبت به MMT در میل جنسی و برانگیختگی جنسی این افراد داشته باشد. این امر احتمالا منجر به پیوستگی بیشتری به استفاده از درمان نگهدارنده می شود. در موارد دیگر، این دو دارو از لحاظ میزان اثربخشی و ایجاد رضایت مندی از عملکرد جنسی مشابه یکدیگر هستند.

کلیدواژه ها:

اختلال جنسی ، بوپرنورفین ، زنان ، متادون ، وابستگی