اثربخشی رویکرد TGFU و SDT بر رشد حرکتی و انگیزش پیشرفت در کودکان مبتلا به نقص توجه و بیش فعالی
عنوان مقاله: اثربخشی رویکرد TGFU و SDT بر رشد حرکتی و انگیزش پیشرفت در کودکان مبتلا به نقص توجه و بیش فعالی
شناسه ملی مقاله: JR_MBSP-5-2_006
منتشر شده در در سال 1399
شناسه ملی مقاله: JR_MBSP-5-2_006
منتشر شده در در سال 1399
مشخصات نویسندگان مقاله:
امیر دانا - گروه تربیت بدنی، واحد گرگان، دانشگاه آزاد اسلامی، گرگان، ایران
امیر شمس - استادیار پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
خلاصه مقاله:
امیر دانا - گروه تربیت بدنی، واحد گرگان، دانشگاه آزاد اسلامی، گرگان، ایران
امیر شمس - استادیار پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی
هدف: هدف از انجام این تحقیق بررسی اثربخشی رویکرد TGFU و SDT بر رشد حرکتی و انگیزش پیشرفت در کودکان مبتلا به نقص توجه و بیش فعالی میباشد.روشها: روش اجرای این تحقیق از نوع نیمه تجربی و از لحاظ هدف کاربردی میباشد که با استفاده از طرح پیشآزمون-پسآزمون انجام شد. ۳۰ نفر از دانشآموزان ۷ تا ۱۰ سال مقطع ابتدایی شهر گرگان به عنوان نمونه انتخاب شدند. در مرحله پیشآزمون تمامی شرکتکنندگان آزمون رشد حرکتی TGMD-۳ را انجام دادند و پرسشنامه انگیزش پیشرفت را تکمیل کردند. سپس شرکتکنندگان به صورت تصادفی در دو گروه TGFU و SDT قرار گرفتند. فرایند تمرین در طی ۶ هفته و هر هفته ۲ جلسه ۹۰ دقیقهای برگزار شد. پس از پایان مراحل مداخله، پسآزمون به عمل آمد. دادهها با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس تحلیل شد.نتایج: نتایج نشان داد که بین دو گروه TGFU و SDT در متغیر رشد حرکتی (۰۰۱/۰p <) و انگیزش پیشرفت (۰۳۶/۰p <) تفاوت معناداری وجود داشت. با توجه به اختلاف میانگینها، گروه TGFU نسبت به گروه SDT عملکرد بهتری داشت.نتیجه گیری: بطورکلی میتوان گفت که رویکرد TGFU نسبت به SDT میتواند موجب بهبود رشد حرکتی و انگیزش پیشرفت کودکان ADHD گردد.
کلمات کلیدی: رویکرد آموزشی, آموزش غیرخطی, آموزش سنتی, مهارت توپی, مهارت جابجایی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1240502/