جواد آرست - دانشجوی کارشناسی رشته الهیات دانشگاه فرهنگیان، پردیس رسول اکرم(ص) اهواز

نحوه ی ارتباط والدین با کودکان، قوی ترین عامل موثر بر الگوهای تعاملی خانواده محسوب میشود به خصوص در دوره هایی از زندگی کودکان که تحولات اساسی رشد روانی طی میشود. از ابتدای خلقت بشر، مادر و نقش او مورد توجه بوده است،هدف از این پژوهش بررسی نقش مادر در تربیت فرزندان میباشد از نظر نوع هدف کاربری میباشد و از نظر روش مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و مرور مقالات و کتابها و سایت های ایترنتی می باشد و جامعه آماری کلیه اسنادی است که مورد مطالعه قرار گرفته و نمونه آماری مباحث مورد استفاده در پژوهش می باشد. نتایج حاکی از آن است که سه شیوه ی تربیتی برای مادر در تربیت فرزندان عبارتند از: طریق تشویق و مهرورزی، مادر و تنبیه و در آخر مادر و تربیت همراه با بازی می باشد. از طریق تشویق و مهروزی میتوان کودک را به زمینه خواسته های دیگران متوجه کرد و شوری درونی در او ایجاد نمود. و در قسمت کودک و تنبیه بیان گردید که در برخی مواقع تنبیه رواست، از جمله موردی که فرد دانسته و آگاهانه به انجام عملی بپردازد و از عقوبت آن هم باخبر باشد. یا وقتی که عمل کودک موجب لطمه شدید جسمی و روانی به دیگران شود و عملش به علت سهل انگاری نباشد.در قسمت تربیت همراه با بازی و از راه بازی، مادر میتواند به اصلح فرزندش بپردازد، نقایصی که در زندگی او است از میان بردارد و به شیوه صحیح در اخلق کودک تاثر بگذارد و حقایق اسرارآمیز زندگی را برای او روشن کند و او را قادر به مشاهده، مقایسه و تشخیص نماید.

مادر، تربیت فرزندان، خانواده ، تربیت