بررسی اثربخشی یکپارچگی حسی بر کودکان دارای اختلال نارسایی توجه (مطالعه موردی: کودکان دبستانی استان تهران)

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی یکپارچگی حسی بر کودکان دارای اختلال نارسایی توجه انجام شد. از لحاظ روش شناسی، پژوهش آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش ،کلیه ی دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی استان تهران در سال تحصیلی ۱۳۹۵-۹۶ بود. در این پژوهش انتخاب نمونه ها به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای بود که ابتدا تعداد پنج مدرسه پسرانه انتخاب شدند و از هر مدرسه، از میان افرادی که دچار اختلال نارسایی توجه بودند، تعداد ۴ نفر به صورت تصادفی انتخاب و مورد آزمایش قرار گرفتند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه نشانه و علائم اختلال نارسایی توجه ۲۰ سوالی بود که توسط محقق تدوین شده است و به بررسی علائم همراه با اختلال نا سایی توجه میپردازد. داده ها توسط آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره با رعایت پیش فرض های آن (آزمون لون، نرمال بودن) تحلیل شدند .یافته های پژوهش نشان داد : با توجه به میانگین نمرات، در اثر مداخله و آموزشی یکپارچه حسی ، میزان مهارت های ارتباطی و میزان تمرکز و توجه در افراد گروه آزمایش افزایش یافته و میزان کمبود توجه و بیقراری حرکتی کاهش یافته است.نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش، به نظر می رسد بکارگیری روش یکپارچگی حسی بر افزایش مهارتهای ارتباطی و میزان تمرکز و توجه کودکان و کاهش میزان کمبود توجه و بیقراری حرکتی کودکان دارای اختلال نارسایی توجه تاثیر مثبت و معناداری دارد.

کلیدواژه ها:

اختلال نارسایی توجه ، یکپارچگی حسی ، مهارتهای ارتباطی ، بی قراری حرکتی