شرط پذیرش مسئولیت و جبران خسارت قراردادها در نظام حقوقی ایران

شرط پذیرش مسئولیت و جبران خسارت با توجه به اهمیت و کاربردی بودن آن در قراردادهای صنعتی دارای جایگاهویژه ای است. این نهاد بنا بر مطالعاتی کلی که صورت گرفته برخاسته از عرف شکل گرفته بین تجار است که به مرور زمان درحقوق انگلستان و سایر نظام های حقوقی مورد شناسایی قرار گرفته است. شناسایی نوع تعهدات پیش قراردادی و لحاظ کردنمسئولیت برای طرف متخلف، از آثار بسیاری برخوردار است؛ از جمله: برخورد با شخص متخلف و جلوگیری از تضییع حقوقطرف زیان دیده که با حسن نیت وارد جبران شده است، کمک به مراجع رسیدگی کننده حقوقی و قضایی در تشخیص نحوهبرخورد با تخلفات پیش قراردادی، پر کردن خلاهای قانونی در مورد مسئله مذکور که به نوبه خود باعث جلوگیری از سوءاستفاده و بهره برداری شخصی برخی از افراد مطلع از اینگونه خلاها در قراردادهای خصوصی منعقده با افرادی که با حسننیت وارد شده اند، می گردد، گسترش دانش تئوریک حقوق در مورد مساله مذکور و نهایتا تکامل هرچه بیشتر و ارتقای سطححقوق داخلی و هماهنگ شدن آن با مسائل روز حقوق قراردادها. در پژوهش حاضر با استفاده از روش تحلیلی- توصیفی بهبررسی موضوع شرط پذیرش مسئولیت و جبران خسارت قراردادها در نظام حقوقی ایران که هدف اصلی پژوهش است،پرداخته شد که نتایج بدست آمده حاکی از آن است که روند جبران تا حد زیادی تعیین کننده سرنوشت قرارداد نهایی است، بهویژه که در این مقطع در بسیاری موارد با امضای تفاهم نامه هایی مواجه هستیم که قطعا عاری از اثر حقوقی نمی باشند و می-توانند برای هر یک از طرفین قرارداد با از دستدادن امتیازات مهمی همراه باشند.

کلیدواژه ها:

خسارت قراردادها ، نظام حقوقی ایران ، مسئولیت پذیری