بررسی تاثیر رهبری تحولگرا بر دلبستگی شغلی با نقش میانجی توانمندسازی ساختاری (مورد مطالعه: اداره امور مالیاتی غرب تهران)

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی تاثیر رهبری تحولگرا بر دلبستگی شغلی با نقش میانجی توانمندسازی ساختاری (مورد مطالعه: اداره امور مالیاتی غرب تهران) است. جامعه مورد مطالعه در این پژوهش کارکنان سازمان امور مالیاتی غرب تهران است. تعداد جامعه مورد مطالعه ۶۰۰ نفر در نظر گرفته شد. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران ۲۳۴ نفر به دست آمد. برای بررسی متغیر رهبری تحول گرا از مقیاس رافرتی و گریفین (۲۰۰۴) با ۱۵ گویه، برای بررسی متغیر دلبستگی شغلی از نسخه نه ماده ای کوتاه مقیاس دلبستگی شغلی اوترخت و همکاران((۲۰۰۲ و برای بررسی متغیر توانمندسازی ساختاری از مقیاس توانمندسازی ساختاری اسپانیایی ۱۲ ماده ای، سازگار با شرایط پرسشنامه اثربخشی کار تهیه شده توسط لاشینگر و همکاران (۲۰۰۰) استفاده شد. این تحقیق از نظر روش از نوع توصیفی - پیمایشی بوده و از نظر هدف کاربردی است. برای بررسی نرمال بودن توزیع داده ها از آزمون کولموگروف اسمیرنوف استفاده شد که با توجه به غیر نرمال بودن توزیع داده ها برای بررسی فرضیه های تحقیق از نرم افزار smartpls۳ استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که رهبری تحول گرا بر دلبستگی شغلی با نقش متغیر میانجی توانمندسازی ساختاری تاثیر دارد. بعد ارتباطات الهام بخش ، تحریک فکری، شناخت شخصی، رهبری حمایتی و چشم انداز از طریق نقش متغیرمیانجی توانمندسازی ساختاری بر دلبستگی شغلی کارکنان تاثیر دارد. همچنن رهبری تحول گرا بر دلبستگی شغلی تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

رهبری تحول گرا ، دلبستگی شغلی ، توانمندسازی ساختاری