تحلیل قابلیت عقد صلح به عنوان وسیله ای برای حیله و تقلب نسبت به قانون

عقد صلح در فقه امامیه و حقوق ایران، قلمرو و جایگاه منحصربه فردی دارد که برای تحقق حاکمیت اراده فراهم آمده و جولانگاه آزادی اراده است؛ به گونه ای که از این نظر، نظام حقوقی ایران را از سایر کشورها متمایز میسازد .به ظاهر، قانونگذار اجازه داده است، اشخاص در قالب عقد صلح، در عین حال که از احکام آمره قانون که در مورد سایر عقود پیشبینی شده است، طفره روند، به مقاصد مطلوب خود نیز دست یابند. از همین نقطه، بحث » حیله و تقلب نسبت به قانون از طریق عقد صلح«، مطرح میشود. ممکن است در نگاه نخست، پذیرش این مطلب، به سادگی ممکن نباشد، چراکه قانون را با شبهه لغویت مواجه میسازد، اما فقه امامیه و حقوق ایران، اصل این موضوع را پذیرفته است. پژوهش حاضر در مقام بررسی و تحلیل قابلیت عقد صلح، به عنوان وسیلهای برای حیله و تقلب نسبت به قانون و قلمرو آن، است.

کلیدواژه ها:

حاکمیت اراده ، مشروعیت ، نقض قانون آمره ، عقد صلح ، حیله و تقلب.