شیوه های پرداخت عوض در قراردادهای لیسانس تکنولوژی و تاثیر آن بر تعهدات طرفین

قرارداد لیسانس ازجمله قراردادهای انتقال فناوری است که در حوزه تجارت بین الملل کاربرد زیادی دارد و بنابراین ضرورت اقتضا میکند ابعاد حقوقی این قرارداد بررسی شود. در این پایان نامه شیوه های پرداخت عوض در قراردادهای لیسانس تکنولوژی و تاثیر آن بر تعهدات طرفین بیان میشود. ماهیت این قرارداد در حقوق ایران تحت ماده ۱۰ قانون مدنی قرار میگیرد؛ بنابراین برای فهمیدن آثار آن باید ابتدا از قرارداد و قصد مشترک طرفین تعهدات را فهمید و در صورت اختلاف میتوان به عرف موجود در این زمینه و بعد به قوانین حقوق مالکیت فکری و بخشنامه قرارداد واگذاری لیسانس و دانش فنی مراجعه کرد. شیوه های تعیین عوض را میتوان در مواردی همچون تعیین مبلغ مقطوع،حق امتیاز و ترکیبی از قیمت مقطوع و حق امتیاز تقسیم بندی کرد. در این راستا میتوان گفت تعیین شیوه های تعیین عوض، تعهدات طرفین نسبت به شیوه های تعیین عوض و تاثیر شیوه های تعیین عوض در انحلال قرارداد از عواملی میباشد که در شیوه تعیین عوض قراردادی ایفای نقش میکند سوال اصلی پژوهش این است که مهمترین شیوه های تعیین عوض در قراردادهای لیسانس چیست و این شیوه های تعیین عوض چه تاثیری بر تعهدات طرفین دارد؟و فرضیه بر این اساس است، در نظام حقوقی ایران مشاهده میشود شیوه های تعین عوض عبارت اند از تعیین مبلغ مقطوع،حق امتیاز و ترکیبی از قیمت مقطوع و حق امتیاز.اگر تعیین عوض به صورت حق امتیاز باشد لیسانس گیرنده موظف به بهره برداری و استفاده فعالانه از فناوری موضوع لیسانس است ولی در تعیین عوض به صورت مقطوع چنین تعهدی وجود ندارد،نیز اگر تعیین عوض به صورت حق امتیاز باشد لیسانس گیرنده موظف به ارائه مدارک و اسناد جهت راستی آزمایی پرداخت است درحالیکه تعیین عوض به صورت مقطوع چنین تکلیفی وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

لیسانس ، قرارداد لیسانس ، شیوه های پرداخت عوض ، تعهدات لیسانس دهنده ، تعهدات لیسانس گیرنده.