سیده مریم هاشمی اصل

علی رغم ناتوانی جامعه ملل در جلو گیری از وقوع جنگ جهانی دوم، قدرتهای متفق - ایالات متحده آمریکا، شوروی و انگلستان- در بحبوحه جنگ، طرح اولیه سازمانی را ریختند که در نهایت پس از کنفرانسهای متعدد با تصویب ۵۰ کشوردرکنفرانس سانفرانسیسکو((۱۹۴۵ منجر به تشکیل سازمان ملل متحد شد.گرچه سازمان ملل متحد، باهدف حفظ صلح و امنیت بین المللی تشکیل شده بود اما رقابت بین شوروی و آمریکا و شکل گیری جنگ سرد باعث ناکار آمدی سازمان شد. عدالت و امنیت بین المللی حاکم بر جهان امروز را موضوعات مختلفی به چالش میکشد، معضلاتی نظیر تروریسم، نقض حقوق بشر و حقوق بشردوستانه، جنایت علیه بشریت، جنایات جنگی، سرکوبهای خشن دولتهای خودکامه و غیره همگی تاثیر بسزایی در نقض عدالت و امنیت کیفری جهانی ایفا میکنند که نیازمند اعاده وضعیت و مقابله و برخورد است. در این میان، نهادهای بین المللی نظیر شورای امنیت سازمان ملل متحد که از یک سو مورد اجماع جهانی باشند و نظریات و مصوبات آنها لازم الاجرا باشد و از سوی دیگر ابزار و قدرت مقابله با موضوعات نقض کننده امنیت و عدالت کیفری بین المللی را داشته باشند میتواند به عنوان یک راهکار متناسب تلقی گردد. پایان جنگ سرد گرچه با عث شد سازمان ملل و شورای امنیت فعال تر شوند، اما واقعیت های سیاسی پس از جنگ سرد باعث مطرح شدن دوباره بحث اصلاحات در سازمان ملل وشورای امنیت برای تطبیق آن با تحولات جدید شد همچنین بعد از حمله آمریکا به عراق در ۲۰۰۳ این بحث ها تشدید شد.سازمان ملل متحد، پس از ناکامی آرمان های ابتدای سده بیستم و به منظور غلبه بر مشکلات آن، بر فراز سازه های ازهم پاشیده جامعه بین الملل ایجاد گردید. اما باوجود توفیقاتی که سازمان ملل به عنوان یک سازمان بین المللی جهانی نسبت به سلف خود داشته، باید اذعان کرد این امیدها در برخی جنبه ها سرابی بیش نبوده و این سازمان به برخی اهداف خود به علت مغایرت با منافع ملی دولت های بزرگ نرسیده است.با تغییر ساختار نظام بین الملل پس از جنگ سرد و ظهور قدرت های جدید در صحنه نظام بین الملل و با توجه به جند برابر شدن اعضای سازمان ملل متحد، اصلاح ساختار شورای امنیت سازمان ملل متحد ضروری به نظر می رسد. هدف از این نگارش با رویکرد توصیفی-تحلیلی با هدف بررسی ضرورت هایی اصلاحات در شورای امنیت می باشد .

سازمان ملل، شورای امنیت، اصلاح شورای امنیت، امنیت بین المللی.