ضرورت اصلاحات ساختاری در شورای امنیت

شورای امنیت، مهم ترین نهاد بین المللی است که بر اساس ماده ۲۴ منشور ملل متحد، مسوولیت اولیه حفظ صلح و امنیت بین المللی را بر عهده دارد. از این رو دامنه فعالیت آن از صلح و امنیت بین المللی گرفته تا مقابله با ایدز، سواد آموزی، حقوق بشر و بسیاری از موضوع های خرد و کلان را در سرتاسر جهان در بر می گیرد. شورای امنیت یکی از شش رکن اصلی سازمان ملل متحد است، اما عملکرد ارکان سازمان ملل طی شش دهه گذشته، به خصوص طی دوره پس از جنگ سرد، جای هیچ تردیدی باقی نگذاشته است که شورای امنیت در عمل مهمترین رکن سازمان ملل است؛ قدرت فوق العاده این نهاد، ریشه در اختیارات گسترده ای دارد که منشور ملل متحد، برای آن در نظر گرفته است. اما ترکیب کنونی شورای امنیت انعکاس دهنده موازنه قدرت در سالهای پس از جنگ جهانی دوم است و این ترکیب با وضعیت امروز جهان و شرایط حاکم بر روابط بین المللی انطباق ندارد. امروزه با تغییر ساختار نظام بین الملل پس از جنگ سرد و ظهور قدرت های جدید در صحنه نظام بین الملل و با توجه به جند برابر شدن اعضای سازمان ملل متحد، اصلاح ساختار شورای امنیت سازمان ملل متحد ضروری به نظر می رسد. پژوهش حاضر با رویکرد توصیفی-تحلیلی با هدف بررسی ضرورت هایی اصلاح ساختار شورای امنیت به این نتیجه رسیده است که گرچه اصلاح ساختار شورای امنیت برای تطبیق با واقعیت های کنونی جهان مطلوب و ضروری است، اما با توجه به واقعیت های سیاسی، تحقق آن آسان نخواهد بود. علت این امر نیز، مجموعه عواملی است که موضوع اهمیت بسیار زیاد شورای امنیت، به منزله تنها نهاد بین المللی با اختیارات وسیع در حوزه صلح و امنیت بین المللی، در راس آن ها قرار دارد.

کلیدواژه ها:

سازمان ملل ، شورای امنیت ، اصلاح شورای امنیت ، حق وتو ، توزیع قدرت.