بررسی معیار های بهینه فضای سبز شهری و نقش سیستم جغرافیایی (GIS)

امروزه با توسعه روزافزون مناطق شهری در دهه های اخیر و پیشی گرفتن شهرنشینی بر شهرسازی که با معضلات عدیدهای مانند افزایش بی رویه جمعیت، توسعه غیر هدفمند کالبدی شهرها و افزایش آلودگی های زیست محیطی همراه بوده، این فضاها نقش مهمی در حفظ و تعادل محیط زیست شهری ایفا می کند .فضای سبز شهری، بررسی و تحلیل سرانه کاربریهااز جمله کاربری فضای سبز شهری به عنوان یکی از عناصر زیست محیطی در برنامه ریزی شهری میباشد. پراکندگی نامناسب کاربری فضای سبز شهری و کمبودسرانه آن بویژه در کلان شهرها از جمله دغدغه های اصلی مدیران شهری است. امروزه اهمیت و نقش فضای سبز شهری در حیات شهرها و پایداری آن ها و تاثیرات فیزیکی وطبیعی آن در سیستم شهری و بازدهی های مختلف اکولوژیکی، اقتصادی و اجتماعی آن انکارناپذیراست؛ تا آنجا که کاربری فضای سبز در شهرها و سرانه آن یکی از مباحث اساسی در برنامه ریزی ومدیریت شهری تلقی می شود.برای ایجاد فضای سبز، با استفاده از معیارهایی مانند نزدیکی به مراکز مسکونی، مراکز آموزشی، فرهنگی،تجاری، بهداشتی، مراکز فرهنگی، تاسیسات شهری و عوامل طبیعی مانند عوامل آب و هوا، زمین شناسی و منابع آبی مورد سنجش قرار گرفته است .سپس داده های مکانی در برنامه GIS به لایه های اطلاعاتی جدید تبدیل شدند .این پژوهش با روش توصیفی -تحلیلی و پیمایشی با بهره گیری از سیستم اطلاعات انجام گرفته است .نوع تحقیق از نظر هدف کاربردی بوده و تلاش گردیده با (GIS) جغرافیایی شناخت و بررسی موضوع فراهم گردد .روش تحقیق از نوع توصیفی می باشد و سپس به منظور الگوسازی هر کدام از معیارها بر اساس ارزش و اهمیت آنها درمکانیابی فضای سبز، در نرم افزار Expert Choiceبه لایه های اطلاعاتی وزن داده می شود .

کلیدواژه ها:

فضای سبز ، شهر نشینی ، سیستم جغرافیایی (GIS) ، محیط زیست