بررسی معماری های رایج در رایانش مه

مفهوم رایانش مه با هدف تغییر در سناریوی محیط های رایانش ابری و همچنین محلی سازی ابرهای داده محور به صورت غیر متمرکز ایجاد شده است. تجهیزات مه تنها حاوی اطلاعات خاصی هستند که به طور مکرر استفاده می شود و باقی داده ها را از ابر خودش دریافت می کنند و به همین دلیل میزان داده ها در تجهیزات مه در مقایسه با سرور ابری بسیار کمتر است. رایانش مه را می توان به عنوان یک واسطه بین کاربران و سرور ابری دانست، که کاربران نهایی را به سادگی به سرور ابر متصل می کند و تبع، میزان تاخیر در ارائه سرویس را کاهش میدهد. همچنین فناوری های نوظهوری مانند اینترنت اشیاء که داده هایی بسیار زیادی را تولید می کنند برای محاسبات نیاز به معماری متفاوتی نسبت به رایانش ابری دارند. در رایانش مه بیشتر محاسبات در لبه و با حذف وابستگی به سرور ابری انجام میشود. در این مقاله ما به تفاوت های بین رایانش ابری و مه می پردازیم و سپس انواع معماری برای رایانش مه گردآوری و با یکدیگر مقایسه می کنیم. بر اساس مقایسه های انجام شده می توان دریافت که اگر چه در تمام معماری های یاد شده هدف ارائه بیشترین امکانات رایانش مه با کاربر بوده است، اما مطلوب است که معماری بر اساس نیاز و کسب و کار مربوطه انتخاب شود.

کلیدواژه ها:

رایانش مه ، رایانش ابری ، معماری رایانش مه