کامران قریشی - کارشناس امور فرهنگی

در حالیکه بیش از نیمی از جمعیت جهان در نقاط شهری اسکان یافته و شهرها را بصورت یکی از بزرگترین مصرف کننده های مواد و ذخایر طبیعت از یکسو و بزرگترین تولید کننده های ضایعات سمی و غیرسمی، آلودگی های محیطی و ناهنجاریهای اجتماعی از سوی دیگر تبدیل کرده اند، تحقیقات علمی جدید نقش شهر و شهرنشینی را در تحقق امر توسعه پایدار مبتنی بر کنفرانس سازمان ملل در ریو((۱۹۹۲ شایان اهمیت بسیار معرفی می کنند. رشد فزاینده جمعیت جهان و گرایش عمده به سوی شهر نشینی، آثار فاجعه آمیزی بر محیط و فضاهای شهری داشته است. این پژوهش با هدف صرفه جویی در منابع، زمان و انرژی در شهرها، به تبیین مفهوم "هوشمندی" در شهروشناسایی و معرفی روش های موثربر ارتقا کیفیت زندگی شهری پرداخته است. امروزه فناوری اطلاعات و ارتباطات یکی از اصلی ترین ابزارهای تحول و توسعه جوامع محسوب میشود. هدف مقاله حاضر هوشمندسازی شهرها و تاثیر آن بر کاهش ترافیک شهری می باشد. در نتیجه می توان گفت شهرداری هایی موفق خواهند شد که زیر ساخت ها و الزامات آن را فراهم کرده باشند. که بدون بهره گیری از فناوری اطلاعات را به امری اجتناب ناپذیر تبدیل کرده است. حرکت به سمت تحقق شهر الکترونیک، شهروند الکترونیک و شهرسازی الکترونیک ضرورت عصر امروز است در نتیجه مدیران و برنامه ریزان باید برای فراهم آوردن بسترهای اجتماعی، فرهنگی، ایجاد زیرساختهای فناورانه، همچنین تغییر ساختار مدیریت شهری تحقق آن تلاش کنند. نیاز و هزینه اصلی شهرهای هوشمند، ایجاد زیرساخت های شهری گسترده ای است که نه تنها از منظر اقتصادی سودآوری و بهینه سازی را به همراه دارند، بلکه کیفیت زندگی شهروندان را به طور مطلوب ارتقاء می دهند. بنا بر این اولین مرحله از توسعه و هوشمندسازی شهرها، ارائه زیرساخت های ارتباطی سریع به شهروندان از طریق پیاده سازی بسترهای شبکه های ارتباطی فوق سریع با تکنولوژی بالا است که به عنوان یک راه حل طولانی مدت و پایدار با ارائه انواع روش ها و سیستم ها خدمات کنترل و بهینه سازی، مصرف حامل های انرژی را به صورت چشمگیری کاهش دهد

هوشمندسازی، کاهش ترافیک، حمل و نقل درون شهری