بررسی تکنولوژی ساخت در معماری سنتی اقلیم گرم و خشک و تطبیق آن با معماری معاصر ایران

بحث استفاده فناوری و سازه های نو در علوم ساختمان و به صورت عمده معماری، نیاز شدید دوران معاصر می باشد و در سالهای آتی به صورت بسیار قویتری در عرصه ی جهانی مطرح خواهد شد. امروزه در بیشتر کشورهایی که دارای صنعت سازه و معماری غنی و قدرتمند هستند، معماری و سازه مکمل و در کنار یکدیگر جلوه می کنند. هر چند ضرورت همگامی بین معماری و تکنولوژی بحثی واضح و مبرهن است اما تنها با مقایسه ای مختصر درک می گردد که ما تا چه حد از عرصه ی جهانی و این ویژگی دنیای معاصر بدور مانده ایم. معماری ایران در دو ده ه ی اخیر معماری بدون مکتب، سبک یا نظریه ای مشخص و مدون بوده و قادر به رقابت با آثار برجسته جهانی نیست. یکی از مسائلی که این شرایط را ایجاد کرده قطعا فناوری ضعیف و اجرای بد ساختمانهاست این مقاله تلاش می کند ضمن بررسی مفاهیم سازه و تکنولوژی سازه و معماری در جهان و ایران، به بررسی و ذکر دلایل عدم استفاده از سازه های نوین درمعماری سنتی اقلیم گرم و خشک و دلایل عقب ماندگی جامعه ی امروز ایران در این زمینه بپردازد. روش تحقیق این پژوهش توصیفی تحلیلی و روش گرداوری اطلاعات اسنادی می باشد ابزار گرداوری اطلاعات مشاهده بانکهای اطلاعاتی و شبکه های کامپیوتری می باشد .

کلیدواژه ها:

تکنولوژی ساخت ، معماری سنتی ، اقلیم گرم و خشک ، معماری معاصر