مصطفی جعفری - گروه پژوهشی نانوتکنولوژی، معاونت پژوهشی جهاددانشگاهی استان فارس، شیراز، ایران.
مسلم ژوبین - بخش علوم پلیمر و کاتالیست، پژوهشکده مهندسی، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران.

ساخت پوششهای پلیمری نانوکامپوزیتی بر پایه اپوکسی- سیلیکا-ITO به روش سل ژل و استفاده از پیش ماده های آلی-معدنی TMOS و GPTMS مورد مطالعه و بررسی قرار گرفتند. نانوذرات ITO نیز به دلیل داشتن قابلیت چسبندگی خوب بر روی انواع زیرلایه ها و همچنین مقاومت الکتریکی نسبتا کم جهت ایجاد خواص ضد الکتریسیته ساکن مورد استفاده قرار گرفت. روش سل ژل به دلیل ساده، ارزان بودن و امکان کاربرد در دمای پایین (دمای اتاق) مورد استفاده قرار گرفت. در این مطالعه ابعاد سنتز و شناسایی پوشش ها با آزمون طیف سنجی زیر قرمز (FTIR)، شکل و ابعاد نانوذرات پوشش ها با آزمون میکروسکوپ الکترونی عبوری (TEM)، همچنین ضخامت و چسبندگی پوشش ها با آزمون میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت. با آزمون FTIR گروه های عاملی پیوند C-O گروه اپوکسی مربوط به ترکیب GPTMS، پیوندهای شیمیایی Si-O-Si و Si-OH مربوط به بخش معدنی ناشی از پیش ماده های آلی- معدنی TMOS و GPTMS، پیوند آمینی مربوط به حضور عامل پخت ماده EDA و همچنین پیوندهای شیمیایی -CH مربوط به فاز آلی پیش ماده های آلی- معدنی TMOS و GPTMS (به دلیل حضور گروه های -OCH۳ در هر دو ترکیب) مشاهده شد. نتایج حاصل از TEM نشان داد که نانوذرات مکعبی شکل هستند و ابعاد نانوذرات ITO در پوشش ها کمتر از ۵۰ نانومتر می باشد. آزمون SEM نشان داد که در فصل مشترک پوشش و زیرلایه هیچگونه فاصله ای وجود ندارد که نشان دهنده ی چسبندگی خوب پوششها به زیرلایه است. ضخامت فیلم اعمال شده توسط آزمون SEM، ۱۰ میکرومتر تعیین شد.

هیبرید، آلی-معدنی، آنتی استاتیک، نانوکامپوزیت، ITO