بررسی سلامت اجتماعی از منظر مددکاری اجتماعی

شایستگی ادراک شده یکی از نیازهای بنیادین روانشناختی بوده و به معنی قضاوت و خودارزیابی دانش آموز درباره توانایی هایخود برای انجام دادن یک تکلیف خاص و از شرایط ضروری برای انگیزش درونی است که برای دنبال کردن چالش های بهینه، و بهخرج دادن تلاش لازم برای تسلط یافتن بر آنها، انگیزش فطری تامین می کند. رشد ادراک شایستگی از تجربیات اولیه کودکان درارتباط با دنیای اجتماعی و جسمانی آغاز میشود. ازنظر هارتر کودکانی که از والدین، همسالان و معلمان خود بازخورد می گیرند،ادراک شایستگی مثبت یا منفی در آن ها به وجود می آید. کودکان و نوجوانانی که برای عملکردهای شایسته خود تقویت مثبتدریافت می کنند دو نظام مهم، یکی نظام پاداش دهنده به خود و دیگری نظامی مبتنی بر تبحر را درونی می کنند. نظام پاداشدهنده به خود برای تکمیل فعالیت های موفق یادگیری، خودتقویتی را فراهم می سازد. نظام تبحری موجب می شود که کودکوقتی به اهداف نائل شد، اقدام به تشکیل معیارهای هدف بعدی می کند. این فرایندهای درونی شده وابستگی کودکان و نوجوانانرا به تقویت های اجتماعی بیرونی کاهش می دهد و باعث پیشبرد انگیزش درونی می گردد. اگر کودک و نوجوان در زندگی بهموفقیت هایی نایل شود، این امر موجب ارتقاء احساس ادراک شایستگی میشود که بعدا روی احساس کودک از لذت درونی اثر میگذارد و انگیزش را جهت درگیر شدن با تلاش های تبحری افزایش می دهد.

کلیدواژه ها:

سلامت اجتماعی ، مددکاری ، مددکاری اجتماعی