بررسی اثر بخشی طرحواره درمانی بر میزان انعطاف پذیری زوجین شهر تهران

خانواده یکی از مهمترین نهادهای اجتماعی است که بر پایه ازدواج قرارگرفته است. در بین نهادهای مختلف جامعه، کانون مقدسخانواده بهترین مکان برای تربیت جسم و روان است. هسف تحقیق بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر میزان انعطاف پذیری زوجینشهر تهران می باشد. لذا روش تحقیق توصیفی و از نوع پیمایشی بوده و محقق از طریق پرسشنامه اقدام به جمع آوری اطلاعاتمورد نیاز خواهد کرد. محیط پژوهش از نوع مطالعات میدانی است که ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه های معتبری هستند که ازاعتبار و روایی لازم برخوردار می باشند.مطالعه حاضر یک مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون– پس آزمون است و جامعه مورد مطالعه ی شامل ۵۰ زن و مرد بودند.برای انتخاب نمونه مورد مطالعه از روش نمونه گیری غیر احتمالی در دسترس با گمارش تصادفی در گروه ها استفاده شد. بدینمنظور آزمودنی ها به صورت تصادفی انتخاب و با همین روش در گروه های آزمایش و کنترل قرار گرفتند. اجرای طرحواره هایدرمانی بر انعطاف پذیری شناختی بر نمرات پس آزمون تاثیر داشت که با در نظر گرفتن مجذور اتا ۰/۸۹۸ می توان گفت ۸۹/۸ تغییراتانعطاف پذیری از تاثیر اجرای طرحواره های درمانی است. در نتیجه بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر انعطاف پذیری زوجین شهرتهران باید گفت این شیوه درمانی باعث افزایش معنادار انعطاف پذیری شناختی (F=۳۹۲۵/۴۰۳ ،P<۰.۰۰۰) در زوجین تاثیر گذار است.

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی ، میزان انعطاف پذیری ، زوجین ، شهر تهران