محمدعلی ظهرابی اصل - کارشناسی ارشد مشاوره و راهبر آموزشی اداره آموزش و پرورش استان کهگیلویه و بویر احمد
طاهره سعادت فرد - کارشناسی الهیات و معارف اسلامی و مدیر آموزگار مدارس عشایری اداره آموزش و پرورش استان کهگیلویه و بویر احمد
بیژن انصاری - کارشناسی ارشد روانشناسی و مدیر آموزگار مدارس عشایری اداره آموزش و پرورش استان کهگیلویه و بویر احمد
ابراهیم فرخی - دیپلم آموزش ابتدایی و مدیر آموزگار مدارس عشایری اداره آموزش و پرورش استان کهگیلویه و بویر احمد

ترس از مدرسه به اجتناب و بی میلی شدید کودک برای رفتن به مدرسه گفته می شود. کودکان مبتلا به این مشکل از نگرانیدرباره وقوع یک اتفاق ناگوار صحبت می کنند و از علایم جسمی نظیر سردرد، دل درد، درد معده و تهوع شکایت دارند کهاغلب این دردها جنبه روانی دارد و به مرور زمان و با درمان مدرسه هراسی کم کم علایم آن از بین می رود. از آنجایی کههراس از مدرسه بیانگر روان نژندی بنیادی است که نه تنها کودک بلکه همه ی افراد خانواده کودک را نیز دربرمی گیرد. وعلت آن اضطراب نشات گرفته در خردسالی است که به صورت یک ترس روان نژندی به مدرسه منتقل می شود. بنابراین لازماست با استفاده از راهکارها و درمان هایی آن را مهار نمود. و باز از آنجایی که همه ی کودکان، بالاتر وبرتر از هر چیزبه عشق وامنیت نیاز دارند و احتیاج دارند که احساس مهم و موثر بودن کنند، مورد قبول و پذیرش واقع شوند و دیگران درکشان کنند،درست در آن لحظه ای که از نظر بزرگترها غیرقابل تحملند دوستشان داشته باشند. باید مدرسه هراسی او و به تبع آناضطرابش را مهار نمود تا تبدیل به مدرسه گریزی نگردد. با استفاده از مبانی نظری و تحقیقات انجام گرفته و همچنین بااستناد به نظرات همکاران و والدین دانش آموزان به عنوان نخستین کسانی که- با توجه به ارتباط نزدیک و طولانی که باکودکان دارند- صلاحیت اظهار نظر در این رابطه دارند این نتایج حاصل گردید: مدرسه هراسی یک مشکل درونی است. اولیایمحترم مدارس خصوصا مدیران و معاونین، می توانند سهم بسزایی در رفع مدرسه هراسی داشته باشند. مادران به عنوان اولینمعلم و مربی کودک در سال های قبل از شروع مدرسه در بروز هراس از مدرسه نقش مهمی ایفا می کنند. معلمان نیز در اینراستا مهره ی مهمی محسوب می شوند. احساس نا امنی نیز از دیگر مولفه های مهم در این مورد است.

هراس، ترس، کودک، مدرسه، آموزش و پرورش