محمدرضا حاجی آقاپور - کارشناسی زراعت- مسئول فضای سبز(کارشناس ارشد)

امروزه با رشد چشمگیر اطلاعات و فناوری های نوین شاهد تحول و توسعه خوبی در حوزه اداره امور شهری هستیم که نادیده گرفتن آن باعث بی نظمی در اداره شهرها و عدم ارائه خدمات مناسب و... می شود. از طرفی مدت زمان انجام کارهای گوناگون در حال کم شدن است . دولت های بسیاری در جهان درصدد هستند تا از جنبه های مختلف فناوری در شهرها استفاده کنند و خدماتی را که با صرف کمترین زمان در تمام امور زندگی شهری به بالاترین سطح بهرهوری دست می یابند، ارائه نمایند. بر اساس نگرش و تفکر سیستمی، شهر هوشمند یک کلان سیستم از زیر سیستم های شهری است. به عبارت دیگر با ترکیب و تعامل بسیاری از مجموعه های شهری مانند سازمان ها، شرکت ها، دانشگاه ها، شهروندان و... و همچنین مجموعه ها و زیرسیستم های مستقل هوشمند در هر شهر، سیستم پیچیده ی بزرگی تشکیل می گردد که به آن شهر هوشمند گویند. ارتباط و تعاملات عملیاتی بین این تعداد زیاد از مجموعه ها و زیرسیستم های شهری، باعث می شود که بحث مستقل بودن و همچنین استاندارد سازی زیر مجموعه ها و زیرسیستم های یک شهر به عنوان یک اصل اساسی و مهم در ساختار و مدیریت شهرهای هوشمند عمل نماید بطوری که نبود و یا ضعف در استقلال و استاندارد سازی حوزه های مدیریت زیرمجموعه ها و زیرسیستم های شهری، باعث افزایش هزینه های مدیریت شهری و یا ضعف در مدیریت شهرها خواهد گردید. هدف مقاله حاضر ضرورت هوشمندسازی شهرها در راستای ارائه خدمات غیرحضوری الکترونیکی با روش توصیفی می باشد . نتیجه پژوهش نشان می دهد باتوجه به افزایش شدید جمعیت شهری به خصوص تا سال ۲۰۵۰ که به بیش از ۷۰ درصد جمعیت جهان خواهد رسید و در راستای کاهش معضلات شهری و توجه به ارزشهای انسانی، هوشمندسازی شهری ضرورتی انکارناپذیر خواهد بود. و سه ضرورت اصلی هوشمندسازی شهرها را افزایش جمعیت شهری، افزایش معضلات زیست محیطی و گازهای گلخانه ای و تاکید بر ارزشهای انسانی می باشد.

خدمات الکترونیکی، شهر هوشمند، رشد هوشمند، مدیریت هوشمند