نوید ندیمی - استادیار بخش مهندسی عمران- دانشگاه شهید باهنر کرمان
امیرحسین ارجمند - دانشجوی کارشناسی ارشد گرایش راه و ترابری- دانشگاه علموصنعت ایران
امیرحسین نجابت شعار - دانشجوی کارشناسی ارشد گرایش راه و ترابری- دانشگاه تهران

سیستم ها و شبکه های حمل ونقل، زیرساختهای مهمی برای موفقیت و رشد جوامع در تمامی سطوح، شامل: محلی، منطقه ای، ملی و بین المللی هستند. سیستمهای حمل ونقل، در حالیکه یکی از مهمترین بخشهای اقتصاد هستند، برای حیات فعالیت های اجتماعی- اقتصادی نیز اهمیت بسیاری دارند. با رخداد حوادث و سوانح طبیعی و غیرطبیعی نظیر زلزله، سیل، طوفان، حوادث تروریستی و ... سیستم و زیرساخت های حمل ونقلی نیز ممکن است دچار اختلالات اساسی گردند. پس از رخداد برخی فعل وانفعلات در زمان کوتاهی پس از رخداد حادثه، در نهایت سیستم موجود دچار اختلال شده و در حال رسیدن به تعادل مجدد با شرایط جدید خواهد بود. انعطاف پذیری سیستم های حمل ونقل در مقابل بلایای طبیعی یا ساخت بشر، برای سیستم و عملکرد موثر مجموعه ای از سایر سیستم ها دارای بیشترین اهمیت است. دو مفهوم پایداری و تاب آوری ، در حال حاضر بطور عمده در ادبیات حمل ونقل مطرح میشوند. این مقاله در نظر دارد ابتدا به بررسی و تبیین مفهوم تاب آوری بپردازد. سپس مفهوم پایداری مورد بررسی قرار خواهد گرفت. در ادامه مقایسه ای میان این دو مفهوم صورت می پذیرد. همچنین با توجه به اینکه مفهوم تاب آوری با انعطاف پذیری در ارتباط است، بحثهایی در رابطه با مفهوم انعطاف پذیری زیرساختهای حمل ونقلی نیز صورت خواهد گرفت.

تاب آوری ، انعطاف پذیری، زیرساخت، حمل ونقل، پایداری.