راحله کیوان - دانش آموخته کارشناسی مهندسی شهرسازی، دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه فردوسی مشهد
هومن قهرمانی - استادیار گروه آموزشی شهرسازی، دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه فردوسی مشهد

امروزه با افزایش روزافزون جمعیت شهرها و کاهش سطح کیفیت محیط های شهری، شاهد انواع انحرافات اجتماعی و به دنبال آن کاهش امنیت در فضاهای عمومی هستیم که این مسئله به ویژه در محلات کم برخوردار باعث تشدید معضلات متعدد موجود در این گونه محلات می شود. در این میان، کودکان به عنوان آسیب پذیرترین گروه که بیش ترین تاثیر را از محیط اطراف خود می گیرند، متاسفانه اغلب مورد بی توجهی قرار گرفته و نیازهای آنان نادیده گرفته می شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی مولفه های ناامنی کودکان در فضاهای عمومی با روش مطالعه توصیفی و با ابزار گردآوری کتابخانه ای انجام گرفته است. بر اساس یافته های مطالعه مولفه های ناامنی کودکان در سه دسته کلی اشخاص نگران کننده، رفتارهای نگران کننده و مولفه های محیطی نگران کننده قابل طبقه بندی است که می توان انواع مولفه های مذکور را در ارتباط و در راستای یکدیگر دانست. قابل توجه است که چالش ناامنی کودکان در فضاهای عمومی مسئله ای چندبعدی است و نیازمند همکاری متخصصان در زمینه های مختلف اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و... می باشد. بنابراین شهرسازان و مدیران شهری می توانند از طریق ساماندهی محل های وقوع رفتارهای ضداجتماعی، کمک شایانی به بهبود شرایط و پیشگیری از برخی ناهنجاری های اجتماعی کنند. در این صورت امنیت کودکان مان در فضاهای عمومی تاحدی تامین شدنی است.

کودک، امنیت، ناامنی، فضای عمومی، محلات کم برخوردار