شهلا صفارزاده - کارشناس ارشد مدیریت

در محیط رقابتی کنونی، دانش یکی دارایی استراتژیک برای سازمان هاست و مهمترین منبع مزیت رقابتی بشمار می رود. لذا سازمان ها باید توانایی تشخیص دانش جدید بیرونی، جذف وبکارگیری آن برای دستیابی به اهداف تجاری را داشته باشند، منظور از این توانایی همان ظرفیت جذب ارائه شده توسط کوهن و لوینتال (۱۹۹۰) است. نقش کلیدی ظرفیت جذب در بهبود عملکرد سازمانی، یادگیری تکنولوژیک و نوآوری ثابت شده است. یک سازمان برای موفقیت در نوآوری باید ظرفیت جذب کافی داشته باشد تا بتواند دانش خارجی را از منابع موجود بهره برداری کرده و بیشترین استفاده را از آن بنماید. در مقاله حاضر، پس از بررسی مفهوم و ابعاد، عوامل تعیین کننده و معیارهای اندازه گیری ظرفیت جذب، ابزارهای سیاستی به منظور تقویت آن ارائه شده است.

ظرفیت جذب، سیاست، صنایع