اثر توام تنش شوری و خشکی بر عملکرد و اجزای عملکرد گوجه فرنگی در شرایط مزرعهای

تنش شوری و خشکی یکی از مشکلات تولید فراوردههای کشاورزی در بسیاری از نقاط دنیا و به ویژه مناطق خشک و نیمهخشک است. لذا این تحقیق به منظور بررسی اثر توآمان تنش شوری و خشکی بر عملکرد و اجزای عملکرد گوجه فرنگی (رقمجهت به کارگیری در برنامه ریزی مدیریت آبیاری در منطقه کرج اجرا شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب (Super Strain Bطرح کاملا تصادفی با سه تکرار شامل دو فاکتور شوری و آب آبیاری اعمال شد. چهار سطح شوری آب آبیاری شامل،W دسی زیمنس بر متر و سه سطح آب آبیاری شامل آبیاری کامل ( ۱۰۰ نیاز آبی) = ۱ S۴= و ۱۲ S۳=۸ ،S۲=۴ ،S۱=۰/ (آب شرب) ۷بود که در یک خاک با بافت شنی لومی اعمال شدند. نتایج نشان داد که با افزایش شوری و تنش W۳ = %۵۰W و ۱ W۲ = %۷۵W۱و حداقل آن W۱S ۳ کیلو گرم در متر مربع) مربوط به تیمار ۱ / خشکی، مقدار عملکرد محصول کاهش یافت و حداکثر عملکرد ( ۹۱بود. شوری، کمآبیاری و اثر متقابل شوری و کمآبیاری بر وزن خشک اندام W۳S ۰/۷۸۹ کیلو گرم در متر مربع) مربوط به تیمار ۴ )هوایی، طول ریشه و تبخیر و تعرق گوجه فرنگی در سطح یک درصد اثر معنیدار داشت اما بر تعداد میوه اثر معنیدار نداشت.W۳S بیشترین و تیمار ۴ W۱S همچنین اثر متقابل شوری و کمآبیاری بر ارتفاع گیاه و وزن خشک گیاه اثر معنیدار نداشت. تیمار ۱کمترین رشد رویشی را در طول فصل رشد داشتند.

کلیدواژه ها:

نش شوری و خشکی ، عملکرد ، گوجه فرنگی