معصومه رستم آبادی - گروه عمران، واحد بوئین زهرا، دانشگاه آزاد اسلامی، بوئین زهرا، ایران

آبگیرهای جانبی برای انحراف آب از مسیر اصلی به کار می روند. از موارد مهم در طراحی آبگیرها، تامین شرایطی است که حداکثر آبگیری به همراه حداقل رسوب فراهم شود. علاوه بر آبگیری از قوس خارجی رودخانه، استفاده از صفحات مستغرق به منظور منحرف کردن بار بستر از دهانه آبگیر توصیه شده است. در پژوهش حاضر ۲۷ مطالعه عددی به منظور بررسی تاثیر استفاده از صفحات مستغرق در مقدار ضریب پادرسوبی آبگیر صورت گرفته است. مطالعات در سه دسته ۹ تایی انجام شده است. دسته اول بدون صفحات مستغرق، دسته دوم دو ردیف صفحه مستغرق در بالادست آبگیر نصب شدند (طرح ۱) و در دسته سوم، چهار ردیف صفحه مستغرق هم در بالادست و هم درمقابل دهانه آبگیر (طرح ۲) قرار داده شدند. در هر دسته پارامترهای نسبت عرض آبگیر به عرض آبراهه اصلی، موقعیت آبگیر در قوس، زاویه آبگیری و نسبت ارتفاع آستانه به عمق جریان تغییر داده شد. نتایج نشان داد طرح ۱ منجر به کاهش ۱۵ درصدی مقدار رسوب وارد شده به آبگیر نسبت به حالت بدون صفحه شده است، در حالیکه طرح ۲ به طور متوسط کاهش ۴۶ درصدی مقدار رسوب وارد شده به آبگیر را نسبت به حالت بدون صفحه به همراه داشته است. همچنین بیشترین ضریب پادرسوبی آبگیر مربوط به طرح ۲ و در حالتی است که در آن عرض آبگیر ۰.۱۵ عرض آبراهه اصلی، موقعیت آبگیر در فاصله ۰.۶۵ زاویه مرکزی قوس از ابتدای قوس، زاویه آبگیری ◦۷۰ و نسبت ارتفاع آستانه به عمق جریان ۰.۲۳۴ باشد.

آبگیر جانبی, قوس, شبیه سازی عددی, SSIIM