زهکشی در راه آهن مطابق با تغییرات قابل توجه آب و هوایی

بدنه خاکی و سنگدانه ای خطوط بالاستی راه آهن، صرف نظر از موقعیت قرارگیری (فضای آزاد، درون تونل های مسیر، زیرگذرها و...) همواره در معرض نفوذ آب قرار دارد. ازآنجاکه رطوبت و فشار آب منفذی نقش تعیین کننده ای در دوام مصالح بالاست، استحکام زیرسازی و پایداری شیب ها دارد، کنترل آب های سطحی و زیرزمینی یکی از مهم ترین عوامل در طراحی و نگهداری خطوط بالاستی راه آهن محسوب می شود. اثر آب در طول فازهای مختلف چرخه عمر زیرساخت راه آهن باید در نظر گرفته شود و درصورتی که به درستی مدیریت نشود، می تواند مشکلاتی ایجاد کند که ممکن است منجر به انسداد آبروها، کانال ها و زهکش ها و یا حتی تخریب آنها شود. بدیهی است که سیستم زهکشی در زیرساخت های مهندسی عمران بسیار مهم است. در این مقاله اکثر سیستم ها و مقررات معمول در رابطه با موضوع زهکشی در زیرساخت راه آهن و همچنین برخی ابتکار عمل برای ارائه راه حل بهتر برای حل این مشکل مورد بحث قرارگرفته است. بااین حال که تجربه زیادی در سطح بین المللی وجود دارد، اقدامات و معیارهای طراحی کنونی در بسیاری از موارد به دلیل اینکه تغییرات قابل توجه آب و هوایی کوتاه مدت را در نظر نمی گیرند منسوخ شده اند؛ بنابراین، هدف این مقاله این است که به عنوان یک نقطه شروع برای طرح های جدید بکار برده شود و با استفاده از یک ابزار طراحی جدید اقداماتی برای حل این مشکل و افزایش تاب آوری سازه ها ارائه کند

کلیدواژه ها:

زهکشی ، زیرساخت ، تغییرات آب و هوا ، راه آهن