علیرضا درویش - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه کامپیوتر، واحد بابل، دانشگاه آزاد اسلامی، بابل، ایران
مهدی گلسرخ تبار - استادیار، گروه کامپیوتر، واحد بابل، دانشگاه آزاد اسلامی، بابل، ایران

شبکه حسگر بی سیم از مجموعه ای از گره ها تشکیل شده است که می توانند تعداد آنها از چندتا تا چندصد حسگر متغیر باشد. در این شبکه ها هر گره به گره دیگر متصل هستند. با اینکه هر حسگر به تنهایی توانایی ناچیزی دارد، ترکیب صدها حسگر کوچک امکانات جدیدی را عرضه میکند. قدرت شبکه های بی سیم حسگر در توانایی به کارگیری تعداد زیادی گره کوچک است که خود قادرند سازماندهی شوند و در موارد متعددی چون مسیریابی همزمان، نظارت بر شرایط محیطی، نظارت بر سلامت ساختارها یا تجهیزات یک سیستم به کار گرفته شوند. یکی از مهمترین مسائل قابل بحث در شبکه های حسگر بی سیم، چگونگی انتقال اطلاعات از گره های داخل شبکه به ایستگاه پایه و انتخاب بهترین مسیر ممکن برای انتقال این اطلاعات میباشد. انتخاب بهترین مسیر میتواند بر اساس فاکتورها ی مختلفی مانند انرژی مصرفی، سرعت در پاسخگویی و میزان تاخیر، دقت در انتقال داده و غیره تحت تاثیر قرار بگیرد رویکردهای متفاوتی برای مسیریابی مبتنی بر مصرف بهینه انرژی در شبکه های حسگر بی سیم ارائه شده است که ضمن بهبود فرایند مسیریابی، سرعت و دقت کار را نیز تا حد قابل توجهی افزایش داده است. در این مقاله، تعدادی از این رویکردها بررسی شده و مزایا و معایب هریک از رویکردهای بررسی شده بیان میشود.

شبکه حسگر بی سیم سیار، مسیریابی، ایستگاه پایه، انتقال داده، مصرف انرژی، مقیاس پذیری.