ژن درمانی و عوامل موثر بر بیماری پارکینسون

سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 359

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NSCC01_049

تاریخ نمایه سازی: 4 تیر 1400

چکیده مقاله:

بیماری پارکینسون یک بیماری با درمان نامشخص است اما چشم انداز آینده پزشکی روشنی دارد. پارکینسون به عنوان دومین بیماری تخریب کننده عصبی رایج در بین افراد پس از بیماری آلزایمر می باشد. در حال حاضر دلایل قطعی این بیماری هنوز مشخص نشده اند اما طبق تحقیقات، برخی عوامل موثر بر روی آن مانند عوامل محیطی، سن و ژنتیک شناخته شده اند. عوامل دخیل در بیماری پارکینسون منجر به اختلال در عملکرد میتوکندریابی، استرس اکسیداتیو و فعال شدن مسیرهای آپوپتوزی می گردند که در نهایت باعث تخریب نورون های دوپامینرژیک می گردند. همچنین مطالعات نشان داد که انتقال ژن یک روش دارویی امیدوارکننده برای درمان های پیشرفته برای بیماری پارکینسون است. یک مزیت نسبت به درمان های مرسوم، از جمله فراهم کردن دوپامین، L-DOPA، بیان موضعی اختصاصی پروتئین ها با بازسازی، اصلاح بیماری و توان بالقوه محافظت عصبی است.

نویسندگان

فرید سامی فر

دانشجوی کارشناسی ارشد گروه زیست، دانشکده علوم، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران