بررسی میزان شیوع اتوآنتی بادی علیه گلوتامیک اسید دکربوکسیلاز و پروتئین تیروزین فسفاتاز IA-۲ در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲

روش مطالعه: این مطالعه مقطعی روی ۳۸۴ بیمار مبتلا به دیابت نوع ۲ در شهرستان بیرجند، استان خراسان جنوبی انجام شد.نمونه گیری بصورت سیستماتیک انجام گرفت. اطلاعات دموگرافیک بیماران توسط پرسشنامه جمعآوری گردید. قند خون ناشتا(FBG) با استفاده از روش کالریمتری GOD-POD، سطح پپتید C و میزان GADA و IA-۲A به روش الیزا تعیین گردید. تفسیر دادهها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS انجام گرفت و P<۰.۰۵ از نظر آماری معنی دار تلقی شد. نتایج: میانگین سن افراد شرکت کننده برابر ۸/۵۱±۵۲/۳۳ بود. شیوع GADA و IA-۲ در جمعیت مورد مطالعه به ترتیب برابر ۶/۲۵% و ۲.۳۴% گزارش شد. شیوع اتوآنتی بادی ها در مردان و زنان تفاوت معنی داری نداشت (p=۰.۳۰۵). میانگین FBG در بیماران فاقد آنتی بادی و دارای آنتی بادی به ترتیب برابر ۱۲.۳۹±۱۵۰.۵۹ و ۹.۲۰±۱۵۴.۹۷ بود که تفاوت معنی داری را نشان نمی دهد (p=۰.۰۵۲). همچنین میانگین پپتید C در بیماران دارای اتوآنتی بادی و فاقد اتوآنتی بادی به ترتیب برابر۰.۲۸±۰.۶۹ و ۰.۴۵±۱.۳۵ گزارش شد، که از لحاظ آماری معنی دار بود (p=۰.۰۰۰).

کلیدواژه ها:

دیابت اتوایمن بزرگسالان ، گلوتامیک اسید دکربوکسیلاز (GAD) ، پروتئین تیروزین فسفاتاز (IA-۲) ، شیوع