سوری حیدری - دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز ،دانشکده بهداشت،گروه بهداشت عمو

صرع Epilepsy) یک بیماری عصبی است که بوسیله حملات تکرار شونده ناشی از نارسایی حرکتی ، حسی یا روانی با یا بدون بیهوشی یا حرکات تشنج آور مشخص می شود .واژه صرع به یک گروه از نشان ه ها با علل فراوان باز می گردد تا اینکه به یک بیماری خاص اطلاق شود. در طی یک حمله صرع امواج مغزی، مخت ل و نامنظم می شوند. در نتیجه اختلال هوشیاری و گاه حرکات کنترل نشده رخ م یدهد.وقتی مغز بطور طبیعی کار کند یک سری امواج الکتریکی از خود ایجاد می نماید که این امواج مانند الکتریسته در مسیر اعصاب مغزی یا صرع حالتی است که یکسری از این تشنجها و طوفانهای الکتریکی در مغز بطور « اپی لپسی » . عبور می کند مرتب و با فاصله زمانی خودبخود ایجاد شده و خاموش شوند. که این جرقه الکتریکی و طوفان الکتریکی بسته به محل خود در مغز علائم و نوع تشنج و صرع را تعیین م ینماید. یکبار تشنج هیچگاه صرع نیست بلکه دو تا سه بار تشنج می باید رخ دهد تا پزشک تشخیص صرع را مطرح نماید گاه علت صرع وجود یک اختلال ساختمانی در مغز است اما در اغلب موارد هیچ علت خاصی یافت نمی شود. در برخی از کودکان مبتلا، حملات تشنجی به دنبال یک محرک حسی مثل نورهای درخشان و شدید بروز می کنند و در برخی دیگر هیچ عامل شروع کننده ای وجود ندارد. در صرع نشاندار حملات ناگهانی را می توان در یکی از چندین علت شناخته شده جستجو کرد که شامل تومورهای مغزی ، بیماریهایی که بر رگهای خونی مرکزی اثر می گذارند و انواع سموم می باشد. به غیر از صرع علل متعدد دیگری نیز برای تشنج وجود دارد که یکی از آنها تب بالاست(تشنج ناشی از تب )باتوجه به این که صرع به دلیل نوعی عارضه مغزی است، همین عارضه می تواند بر مناطق دیگر مغزی و یا روانی بیمار اثر گذاشته و نشانه ها و حالات عاطفی مانند افسردگی ، اضطراب ، سستی ، وسواس ، عصبانیت ، حالات تهاجمی و مشکلات دیگری ایجاد نماید . مصرف داروهای ضدصرع نیز موجب بروز بعضی عوارض عاطفی، روانی و رفتاری می شود. فنوباربیتال موجب پرتحرکی و بی قراری بچه ها می شود و فنی توئین اختلال تعادل می دهد . رفتار نامناسب والدین و دیگران نیز موجب مشکلات عاطفی این افراد م یشود. به بیماران صرعی و خانواد ه ه ای آنان توصیه می شود با مشاهده چنین عوارضی با مشاور ، روانشناس بالینی یا روانپزشک مشاوره کنند .امروزه کنترل بیشتر انواع صرعها میسر است با استفاده از داروهای مناسب بطور روزمره می توان از بروز حمله جلوگیری کرد . کودکان مبتلا به صرع ، نیاز به مصرف منظم داروی ضد تشنج دارند. این داروها معمولاً به مدت دو تا چهار سال بعد از آخرین حمله تشنج ادامه می یابند و سپس می توان به تدریج ظرف چند ماه آنها را قطع کرد