رهیافتی بر اندیشه های سعادت نگری در منظومه فکری معلم ثانی

مبحث سعادت از مباحثی است که همواره ذهن آدمی را به خود مشغول داشته و زمینه بحث و تفکر را در این باره برای اندیشمندان مختلف فراهم آورده است. فارابی که از نخستین فیلسوفان اسلامی است سعی کرده است تا در پرتو رهنمودهای وحیانی و همچنین مکتب فلسفی خود به تبیین سعادت بپردازد. از دیدگاه فارابی،سعادت انقطاع آدمی از مادیات و منحصرکردن اندیشه و توجه در جلال حضرت حق متعال است؛ چرا که خیرمحض اوست و با داشتن لطف و فیض وی می توان به همه خیرات نائل شد. بررسی مبحث سعادت در اندیشه فارابی علاوه بر اینکه ما را باسبر مسئله سعادت در دیدگاه وی آشنا می کند، می تواند رهیافتی بر درک این مبحث در پرتو اندیشه یک فیلسوف مسلمان باشد و ما را با تقریرات وی در این باره آشنا کند. در این تحقیق سعی بر این است تا با روش توصیفی- تحلیلی و بهره گیری از منابع معتبر به بررسی ماهیت و چیستی سعادت، مراتب سعادت و سعادت عظمی در اندیشه فارابی توجه شود. فارابی سعادت را رسیدن به قرب حضرت حق می داند که نیل به این مرتبه جز در سایه کسب معرفت و فضایل حاصل نمی گردد.

کلیدواژه ها:

سعادت ، فارابی ، کمال ، اسلام ، فلسفه