بررسی تاب آوری شهری در مدیریت آینده شهر شیراز

هدف این تحقیق بررسی تاب آوری شهری در مدیریت آینده شهر شیراز میباشد. حفاظت از محیط های شهری در برابر عدم اطمینان همیشه یک کار تحریک کننده برای مسئولان در شهرداری بوده است. همانطور که رفته رفته جمعیت روستایی به شهرنشینی روی آوردند، پیچیدگی و حساسیت شهرها به طور تصاعدی افزایش می یابد. بنابراین امروز نیاز به جهت گیری جدید در برنامه ریزی و طراحی استراتژیک به منظور مقابله با این واقعیت جدید شهری آشکار است. انعطاف پذیری شهری یک مفهوم بحث برانگیز است ، که به عنوان پاسخی برای این مشکل پس از جایگشت های مختلف و ادغام مفاهیم قبلا اعمال شده در رشته های مختلف علمی، بشارت دادن به یک مسیر مطمئن برای پایداری از طریق مدیریت چند رشته ای و جامع ناهنجاری های شهری اعلام می شود. با این حال ، قابلیت انعطاف پذیری این اصطلاح ، همراه با انواع زمینه های انضباطی که در آن اعمال می شود ، باعث ایجاد سردرگمی و ایجاد خلا در اجرای سیاست ها شده است. لذا در این پژوهش به بررسی تاب آوری شهری در مدیریت آینده شهر شیراز پرداخته شده است که در این مقاله به صورت مبسوط مورد بررسی قرار گرفته است. قابل ذکر است در این خصوص با بزرگتر شدن شهرها و تنوع نیازها در حیطه شهری، در کنار آسیبها و تهدیدهای طبیعی مسائل انسانی نیز شهرها را تهدید کننده است. بنابراین یکی از ضروریات این است که افزایش ظرفیت و توان سکونتگاه های شهری و ضریب تابآوری آنها، زمینه برای مدیریت با کیفیت شهرها برای نسلهای آینده مهیا گردد. گستردگی مباحث و پدیده های شهری از یک سو و نیاز روزافزون شهروندان به مسائل مختلف و همچنین سلایق متنوع آنها از سوی دیگر لزوم توجه به همه ابعاد شهر را ضروری میسازد که مدیران و برنامه ریزان شهری باید همواره بدانها توجه داشته باشند. این در شرایط معمول وبدون رخداد و بلایای طبیعی و انسانی معقول به نظر می رسد، اما زمانی که شهرها در معرض سوانح طبیعی همچون زلزله، سیل و ... و یاآسیبهای انسانی همچون آتش سوزی، حوادث و ... قرار میگیرند، نیاز به مدیریت قوی و آینده نگری دارد که در این پژوهش به آن اشاره شده است.

کلیدواژه ها:

تاب آوری شهری ، مدیریت آینده ، شیراز