الهام پودینه - دانشگاه سیستان و بلوچستان ، زاهدان

از قرن چهاردهم میلادی در غرب رشته ای تحت عنوان شرق شناسی ابداع شد که در تلاش بود تا به کاوش در فرهنگ مشرق زمین بپردازد و از این طریق راه های بهتر و قابل قبول تری برای برخورد با شرق داشته باشد. یکی از گرایش های شرق شناسی، اسلام شناسی بود که در آن ابعاد مختلف زندگانی پیامبر اسلام مورد توجه مستشرقان قرار گرفت. جهاد، تعدد زوجات، و مسئله ی جانشینی آن حضرت از جمله مسائلی هستند که مستشرقان پیرامون آن بررسی کرده اند. در این باره دو گروه مستشرقان وارد عمل شدند. گروهی که با انگیزه های تبشیری و استعماری عمل کردند و گروهی که به دنبال یافته های علمی بودند. نوشته های مستشرقان از سوی مورخان ایرانی مورد ارزیابی قرار گرفته و هر کدام بر اساس حیطه ی کار خود به آن پرداخته اند. در این پژوهش تلاش بر این است تا به این پرسش پاسخ داده شود که اصولا اهداف کلی مستشرقان چه بوده و چه دستاوردهای علمی و تمدنی داشته اند و اینکه آثار آنان تا چه حد مورد انتقاد یا استفاده ی مورخان ایرانی قرار گرفته است. روش انجام کار به شیوه ی پژوهشهای تاریخی با رویکردی توصیفی- تحلیلی و بر اساس منابع و مدارک متقن صورت گرفته و دیدگاه های تعدادی از مستشرقان و مورخان ایرانی پیرامون صدر اسلام مورد بررسی قرار گرفته است.

اسلام، مسیحیت، عصرنبوت، مستشرقان، مورخان ایرانی