تحلیل جایگاه تدریس تک معلمی و چندمعلمی در دوره ابتدایی دوم

یکی از موضوعات جدید و قابل بحث در مدارس ابتدایی دوره دوم، روش تدریس چندمعلمی یا تخصصی شدن دروس و یا تدریس شناور می باشد که در مقابل روش تدریس تک معلمی که از گذشته تاکنون، در تمام پایه های دوره ابتدایی مورد استفاده قرار گرفته است. این روشها موافقان و مخالفانی در بین کارشناسان و معلمان دارد؛ مخالفان بحث های تربیتی را مطرح میکنند و موافقان هم یادگیری بهتر دروس توسط دانش آموزان را بیان می نمایند. پژوهش حاضر درصدد است تا به »تحلیل جایگاه تدریس در دوره ابتدایی دوم توسط یک معلم، یا چندمعلم« بپردازد. این پژوهش، بر اساس ماهیت موضوع، از نوع تحقیقات کیفی بوده و روش پژوهشی توصیفی- تحلیلی می باشد. یافته ها حاکی از آن است با توجه به اولین تجربه جدایی چندساعته و طولانی مدت کودک در طول روز از محیط خانواده و حضور در محیط ناآشنایی به نام کلاس درس، برای تدریس دوره ابتدایی اول، روش تدریس تک معلمی مناسب می باشد که علاوه بر آموزش، رابطه عاطفی بین دانش آموز و معلم برقرار شده و تدریس با حداکثر کیفیت انجام شود. ولی در دوره دوم ابتدایی، دروس به مراتب تخصصی تر شده و بنابراین روش تدریس چندمعلمی مناسب تر است که در حال حاضر در برخی مدارس ابتدایی در حال اجرا می باشد. با اینحال در بیشتر مدارس، تدریس بصورت تک معلمی انجام میشود. نتایج پژوهش حاکی از آن است که معلمهای دوره ابتدایی دوم بر این باورند که روش تخصصی شدن دروس یا روش تدریس چندمعلمی، هم برای تدریس معلمین و هم برای یادگیری دانش آموزان در دوره ابتدایی دوم، روش مناسبتری می باشد. در مجموع میتوان گفت در این دوره تحصیلی، تدریس بصورت تخصصی و چندمعلمی بهتر و کارآمدتر از تدریس تک معلمی می باشد. پژوهش حاضر با تحلیل جایگاه تدریس یکپایه توسط یکمعلم یا چندمعلم در دوره ابتدایی دوم، به بررسی این موضوع پرداخته تا بر اساس نتایج بدست آمده، برنامه ریزان و طراحان مربوطه در آموزش و پرورش یکی از این دو روش را انتخاب کرده و مدارس کشور بصورت یکسان از آن پیروی نمایند تا این دودستگی در آموزش از بین رفته و در مجموع کیفیت نظام آموزشی افزایش یابد.

کلیدواژه ها:

نظام آموزشی ، تک معلمی ، چندمعلمی ، تدریس ، دوره ابتدایی.