سیاست ها و راهبردهای ناظر بر عضویت ایران در سازمان همکاری شانگهای (امنیت و توسعه ملی در بافت روابط سازمانی)
- سال انتشار: 1399
- محل انتشار: ششمین کنفرانس ملی علوم انسانی و مطالعات مدیریت
- کد COI اختصاصی: SPCONF06_0727
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 633
نویسندگان
دانشجوی روابط بین الملل مقطع کارشناسی ارشد، دانشگاه علامه طباطبایی
مدرس دانشگاه و دانش آموخته دکتری علوم سیاسی از دانشگاه شهید بهشتی
چکیده
در نتیجه انقلاب اسلامی، نوعی شیفت پارادایمی در عرصه سیاست خارجی ایران حادث شد. بر این اساس،ایران از یک بازیگرد استاندار و بهنجار در دوران پهلوی به بازیگری انتقادی- انقلابی بدل گشت. خوانش نظام بین الملل در چارچوب دوگانه مستضعف- مستکبر و باور به وجود دگرسازی شدید در سطح بین الملل و منطقه ای هنجارها و رفتارهای جمهوری اسلامی ایران را متاثر نمود. پژوهش پیش رو با تمرکز بر سازمان همکاری شانگهای به دنبال به پرسش گرفتن رهیافت سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران نسبت به این سازمان مهم و موثر است. سازمان همکاری شانگهای در سال ۲۰۰۱ با حضور کشورهایی نظیر چین، روسیه، قزاقستان،قرقیزستان، تاجیکستان و ازبکستان به عنوان نمونه بارزی از منطقه گرایی نوین در آسیا، با هدف حل و فصل اختلافات مرزی و تقویت اعتماد متقابل میان اعضا به وجود آمد که به تدریج منجر به توسعه سازمان و توجه آن به موضوعات بازرگانی، تجاری و اقتصادی و گردید جمهوری اسلامی ایران در سال ۲۰۰۴ عضو ناظر این سازمان منطقه ای گردیده است و همواره خواهان دستیابی به عضویت دائم در این سازمان بوده است درواقع با توجه به دگرگونیهای بین المللی، ایران میتواند از پتانسیل های سازمان همکاری شانگهای برای تامین منافع ملی و ارتقاء جایگاه خود در سطح منطقه ای و بین المللی در راستای اهداف خود گام برداردکلیدواژه ها
تعامل سازنده، دیپلماسی مقاومتی، فرامنطقه گرایی، توسعه شرق- شرق، سیاست و روابط خارجی جمهوری اسلامی ایران، سازمان همکاری شانگهای.مقالات مرتبط جدید
- واکاوی و بررسی اثربخشی نقش تکنولوژی های نوین در توسعه پایدار صنعت گردشگری و به ویژه صنعت هتلداری
- بررسی اهمیت آموزش چند فرهنگی در برنامه درسی
- تاثیر رعایت اخلاق حرفه ای از سوی معلمان بر افزایش انگیزه ی تحصیلی دانش آموزان
- استفاده از احکام الهی در تفهیم فرهنگ اسلامی به دانش آموزان
- کاربرد فناوری اطلاعات در ارتقای هوش هیجانی و یادگیری دانش آموزان ابتدایی
اطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.