بررسی و واکاوی میزان تاثیر و تاثر سینما و تئاتر از همدیگر

پژوهش حاضر با هدف بررسی و واکاوی میزان تاثیر و تاثر سینما و تئاتر از همدیگر و تفاوت ها و شباهت هایی که در عرصه ی هر دو هنر وجود دارد انجام گرفته است. رابطه بین سینما و تئاتر کاملا قابل دیده شدن است. تاثیر تئاتر بر سینما، از نظر زیبایی شناسی غیرقابل انکار است. با یک پیش داوری بین تئاتر و سینما، به نظر می رسد که دائما تئاتر بر سینما تاثیر گذشته و این رابطه تا حدی درست است. اما سینما هم تاثیرات بسیار زیاد و قابل توجهی در تئاتر گذاشته است و این رابطه ای متقابل و دو جانبه است. در ارتباط با تاثیرات سینما بر تئاتر زیاد راه دوری نمی رویم، اما تاثیرات تئاتر بر سینما به دوران طلایی رم و یونان باستان بر می گردد و از آن دوران ما می توانیم تاثیرات بر سینما را تعقیب کنیم. در قرن اخیر می توانیم ببینیم که چگونه تئاتر ، سبک های جدید بازیگری را ایجاد کرده است.اگر به فیلمهای ده پانزده سال گذشته نگاهی گذرا داشته باشیم بی درنگ در می یابیم یکی از ویژگی های بارز تکامل این فیلمها این است که تا حد زیادی مواد خود را از میراث ادبیات و تئاتر برگرفته اند . آنچه این باور را در ما پدید می آورد . که سینما می تواند نظام تازه ای از وقایع دراماتیک را کشف کند توانایی اش در تغییر و تبدیل آن دسته از موقعیتهای تئاتری است که اگر سینما نبود هرگز به بلوغ نمی رسیدند. برخی از آثار دراماتیک، که به هیچ وجه تعدادشان کم هم نیست. در سی چهل سال اخیر از ناسازگاری میان پسند امروز و سبک صحنه ای که نیازمند آن اند آسیب جدی دیده اند. مرسوم است که انقراض این نسل را به سینما نسبت می دهند. هرگاه کارگردان، بی آنکه در انتقال قواعد تئاتری و انتقال وفادارانه آن به سینما تردید، ورزد و این متناقض نمای مکان را حل کند خودش را آزاد می یابد که بر آن قواعد تکیه کند. از این مرحله به بعد مشکل کارگردان رهایی از عوامل تئاتری نیست بلکه انگار تواناییهای سینما و تایید وجود آن عوامل تئاتری است. حالت خودآگاهی عقلانی در لحظه هم ذات پنداری روان شناختی را نباید با آن عمل ارادی که اساس تئاتر است اشتباه گرفت. از همین جا می توان دریافت که چرا یکی پنداشتن صحنه و پرده که مارسل پانیول به آن اعتقاد داشت کاری احمقانه است. روش پژوهش مورد نظر کتابخانه ای- توصیفی است .

کلیدواژه ها:

سینما ، تئاتر ، کارگردان ، فیلم ، بازیگر