مسئولیت مدنی دولت در بیماری های واگیردار

رسالت حقوق مسئولیت مدنی، حمایت از زیان دیده و جبران خسارات وارده است. اما در برخی مواقع، زیان دیده عامل زیان نیز می باشد. بیمار مبتلا به بیماری واگیردار، نمونه زیان دیده ای است که در صورت انتقال بیماری خود و آسیب به دیگران میباید خسارات وارده را جبران نماید. از این رو، حقوق به این گونه بیماران هنگامی که به بیماری خود آگاه هستند، تکالیف متعددی تحمیل مینماید. تعهد به ایمنی اشخاص دیگر و اجتناب از اضرار به آنها، اعلام بیماری به اشخاص مرتبط با بیمار و انجام اقدامات احتیاطی از سوی بیمار از جمله تکالیف مزبور است. حمایت از سلامت انسانها به حدی مهم است که گاه مسئولیت انتقال بیماری گریبانگیر مادران و انسانهای نیکوکار نیز میشود. برای مثال، اهمال مادر در انجام آزمایشات بارداری و تزریق واکسن های مورد نیاز قبل از بارداری، از موجبات مسئولیت اوست. همچنین اهدای خون توسط بیمار مطلع از بیماری واگیردار خود، مسئولیت اهداکننده را به همراه دارد و انگیزه احسان، سبب مصونیت او نمیشود. از سوی دیگر مسئولیت ناشی از انتقال بیماری تنها مخصوص بیماران مطلع از بیماری خود نبوده و بیماران ناآگاه را نیز شامل میشود. از این رو مسئولیت بیماران اخیر را میتوان با مبانی اتلاف و تسبیب ثابت نمود.برای تحقق مسئولیت مدنی به نصوص قانونی نیازی نیست بلکه برای تعیین مصادیق خطا و تقصیر، همین اندازه که فعل یا ترک فعل منجر به ورود خسارت به دیگری شود و این خسارت در نظر عرف نامتعارف جلوه کند، کافی است؛ خواه فعل یا ترک فعل مزبور مورد نهی قانون قرار گرفته باشد و خواه ناشی از نهی قانونی نباشد . در واقع مطابق قاعده تحذیر هرکس قبل از اقدام به عملیات زیانبار به سایرین هشدار دهد، با وجود شرایط لازم از مسئولیت مدنی معاف خواهد بود. در مسئله بیماریهای واگیردارمعمولا تحذیر از جانب مقامات عمومی و دولت صورت میگیرد و مخاطب تحذیر بیماران و غیر بیماران بصورت توامان هستند که به آنها توصیه به عدم تماس با یکدیگر و عدم ورود در محیطهای عمومی میشود.

کلیدواژه ها:

دولت ، مسئولیت مدنی ، بیماری های واگیردار