تاثیر نولیبرالیسم بر نخبگان فکری و سیاسی بعد از انقلاب اسلامی ایران

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر نولیبرالیسم بر نخبگان فکری و سیاسی بعد از انقلاب اسلامی ایران می باشد.به طور مشخص پرسش اصلی در این پژوهش این است که ابعادپیامدهای نو لیبرالیسم بر نخبگان فکری و سیاسی ایران بعد از انقلاب اسلامی چیست. فرضیه این پژوهش این است که نولیبرالیسم به عنوان یک مکتب تاثیر گذار به سه شکل بر نخبگان فکری و سیاسی ایران بعد از انقلاب تاثیر گذارده است. در نخبگان سیاسی مقولاتی مانند آزادی بیان و مشارکت سیاسی احزاب و گروه ای سیاسی و جامعه مدنی را تقویت کرده و در نخبگان اقتصادی خصوصی سازی وتجارت آبادو بازار آزاد و تعامل سازنده با دنیا را در پی داشته و در نخبگان فرهنگی تساهل و تسامح و رواداری با دگر اندیشان را طرح کرده است. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی تحلیلی است.یافته های پژوهش نشان میدهدنولیبرالیسم به عنوان مکتبی دراقتصادی سیاسی درواکنش به پیدایش ساختار دولت رفاهی و باتاکید بر بازار آزاد و خصوصی سازی و تضمین مالکیت فردی از دوران ریگان و تاچر تولد یافته است و با جهانی شدنش به عنوان یک روش در اقتصاد سیاسی و حاکم شدن آن برجهان در چند دهه اخیر باعث شده به صورت مستقیم و غیرمستقیم بر نخبگان فکری و سیاسی ایران تاثیر بگذارد. این تاثیر گذاری در نخبگان سیاسی در نحوه مدیریت اجرایی شان درسی است تعدیل اقتصادی نمود پیدا کرد و در نخبگان فکری در اندیشه و آثارشان بازتاب پیدا کرد. البته تاثیر گذاری بر تمام نخبگان به یکمیزان نبود است ولی آنچه قابل تامل هست این است که تمامی نخبگان فکری سیاسی ایران بعد از انقلاب کموبیش از این مکتب تاثیر پذیرفته اند.

کلیدواژه ها:

نولیبرالیسم ، نخبگان فکری ، نخبگان سیاسی ، انقلاب اسلامی ایران ، گفتمان ، جهانی شدن.