ارزیابی تاثیر فضای عمومی بر ارتقا تعاملات اجتماعی در مجتمع های مسکونی (مطالعه موردی: شهر لاهیجان)

با توجه­­­ به­ رشد فزاینده جمعیت و کمبود زمین­های بدون معارض، الگوی تولید مسکن در شهرها تغییر کرده است و در قالب مجتمع­های مسکونی گسترش یافته که موجب کاهش تعاملات اجتماعی ساکنین شده است. فضای عمومی یک مجتمع مسکونی اگر از طراحی مناسب برخوردار باشد، می­تواند به عرصه­هایی برای تعامل ساکنین مبدل گردد. روش تحقیق به صورت ترکیبی بوده. در انجام این پژوهش ابتدا به جمع­آوری پیشینه تحقیق درباره فضاهای عمومی مجتمع­های مسکونی و تعاملات اجتماعی در آن پرداخته شد. با توجه به متغیرهای استخراجی از پیشینه تحقیق فرضیه­ها نوشته شدند. برای متغیرهای مستقل و وابسته تحقیق، معیارها و زیرمعیارها مشخص گردید. سپس هر زیرمعیار بر روی معیار جهت سنجش فرضیه­ها و تعاملات اجتماعی پرسیده شد و به این ترتیب سوال­های پرسشنامه جهت آزمون spss و plsمشخص گردیدند. حجم نمونه ۳۹۸ نفر محاسبه گردید. پرسشنامه­ها در شهر لاهیجان(محل قرارگیری سایت) توزیع شدند و تحلیل فضای مجتمع مسکونی و سایت از طریق نرم افزار  SPACE SYNTAXو DEPTH MAP صورت گرفت. نتایج نشان دادند پارامترها(تنوع، خوانایی، چارچوب فیزیکی، قابلیت زیست محیطی، ایمنی، تسهیلات) در ناحیه قبول فرضیه تحقیق و تاثیر مثبت بر ارتقاء تعاملات اجتماعی ساکنین داشتند که معیار ایمنی بیشترین تاثیر را داشت. و برخی دیگر(عناصر کالبدی و سلسله مراتب) در ناحیه رد فرضیه تحقیق برآورد شد. و طبق داده­ها راهکارهای طراحی بیان شد. براساس تحلیل­های صورت گرفته با روش چیدمان فضایی(space syntax) و نرم افزار UCL DEPTH MAP  دریافتیم این فضای شهری از دسترسی، امنیت و خوانایی مناسبی برخوردار بود و از آنجایی که خوانا بودن، لزوم وجود امنیت و داشتن دسترسی­های مناسب از معیارهای لازم برای برقراری تعاملات اجتماعی بیشتر بود، نتیجه گرفتیم که سایت برای طراحی مجتمع مسکونی با رویکرد افزایش تعاملات به درستی مکان­یابی شده بود. و همچنین با تحلیل­های صورت گرفته برای پلان­های مجتمع مسکونی دریافتیم که مجتمع به کمک فضاهای عمومی خود، مکانی مناسب برای برقراری تعاملات اجتماعی مهیا ساخت.  

کلیدواژه ها:

Public Space ، Social Interactions ، Residential Complex Plans. ، فضای عمومی ، تعاملات اجتماعی ، مجتمع مسکونی ، فضاهای شهری ، پلان های مجتمع مسکونی