این آزمایش طی دو سال زراعی ۸۹-۱۳۸۸ و ۹۰-۱۳۸۹ در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان اردبیل (مغان) با استفاده از ۱۷ ژنوتیپ سویا و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار به منظور ارزیابی کارایی مصرف نور در ژنوتیپ‎های سویا اجرا شد. بر اساس نتایج تجزیه واریانس مرکب، تاثیر سال بر تعداد غلاف و دانه در بوته سویا معنی دار بود. کلیه صفات مورد بررسی در میان ژنوتیپ ها تفاوت معنی داری در دو سال داشتند. بیشترین و کمترین ضریب استهلاک نوری در ژنوتیپ های Hsus-H۱۱۶ (۰۸۴/۰± ۶۲/۰) و Apollo (۰۳۱/۰ ± ۴۴/۰) مشاهده شد. بالاترین و پایینترین کارایی مصرف نور نیز در ژنوتیپ های Darby (۱۳۴/۰ ± ۱۴/۱) و L.۱۷ (۱۵۲/۰ ± ۹۱/۰) مشاهده شد. ژنوتیپ های Zane و Apollo به ترتیب بیشترین تعداد غلاف و دانه در بوته را در هر دو سال داشتند. بالاترین وزن صد دانه در سال اول از ژنوتیپ Omaha و در سال دوم از NE-۳۳۹۹ به دست آمد. بالاترین عملکرد دانه در سال اول، از ژنوتیپ Apollo (۳۵۱۳ کیلوگرم در هکتار) و در سال دوم از ژنوتیپ Zane (۳۷۷۴ کیلوگرم در هکتار) به دست آمد در حالی که ژنوتیپ های Rend و L.۸۳-۵۷۰ کمترین عملکرد دانه را در هر دو سال داشتند.  

کارایی مصرف نور, رقم, سویا