واکنش بیوشیمیایی هیبرید های مختلف ذرت به مصرف تلفیقی کود زیستی و شیمیایی پتاسیم تحت تنش خشکی در شرایط آب و هوایی دهلران

این پژوهش به­منظور بررسی اثر کاربرد کود­های شیمیایی و زیستی پتاسیم بر ویژگی­های بیوشیمیایی و عملکرد دانه هیبرید­های ذرت در شرایط تنش خشکی، طی سال­های زراعی ۱۳۹۴ و ۱۳۹۵ در شهرستان دهلران انجام شد. آزمایش به صورت کرت­های دو بار خرد شده در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا گردید. عامل اصلی شامل تنش در سه سطح، آبیاری مطلوب، قطع یک دوره آبیاری در مرحله ۱۲ برگی و قطع آبیاری در مرحله ظهور گل تاجی، عامل فرعی شامل کود پتاسیم در سه سطح، ۱۰۰ درصد کود سولفات پتاسیم، ۷۰ درصد سولفات پتاسیم + ۳۰ درصد پتابارور دو، ۵۰ درصد سولفات پتاسیم + ۵۰ درصد پتابارور دو و عامل فرعی فرعی شامل سه هیبرید ذرت، AS۷۱، NS۶۴۰ و CORDONA بودند. نتایج تجزیه مرکب نشان داد که برهمکنش سال، تنش خشکی، مصرف کود و هیبرید ذرت بر محتوای کلروفیل، میزان پرولین و پروتین دانه در سطح یک درصد معنی­دار بود. همچنین برهمکنش تنش خشکی، کود و هیبرید ذرت بر آنزیم سوپراکسید دیسموتاز، پتاسیم دانه و عملکرد دانه نیز معنی­دار شد. مصرف تلفیقی کود شیمیایی و زیستی پتاسیم با تعدیل اثرات تنش خشکی تاثیر مثبتی بر ویژگی­های بیوشیمایی و عملکرد دانه ذرت داشتند. بر اساس نتایج برهمکنش تیمارها، بیشترین عملکرد دانه (۱۲۲۳۰ کیلوگرم در هکتار) در تیمار ۵۰ درصد کود پتاسیم + ۵۰ درصد کود پتا­بارور دو در هیبرید AS۷۱و تحت شرایط مطلوب آبیاری یافت شد و کمترین عملکرد دانه (۴۶۱۶ کیلوگرم در هکتار) در هیبرید NS۶۴۰و مصرف ۱۰۰ درصد کود شیمیایی و تنش در مرحله ظهور گل تاجی مشاهده شد.