پتانسیل سنجی مناطق بهینه انرژی خورشیدی جهت برقرسانی به چاه های کشاورزی با استفاده از تحلیل های مکانی (مطالعه موردی: جیرفت)

منابع سوخت های فسیلی محدود می باشد و استفاده بیش از اندازه از این منابع نه تنها باعث تخریب محیط زیست می شود بلکه باعث کاهش این منابع شده و در نتیجه باعث افزیش قیمت این منابع می شود. بنابراین، یافتن منابع انرژی جایگزین برای به حداقل رساندن اثرات منفی زیست محیطی و تامین نیاز روزافزون انرژی ضروری است. هدف از این پژوهش، تعیین مناطق بهینه جهت تاسیس نیروگاه های خورشیدی برای برق رسانی به چاه های کشاورزی با استفاده از تحلیل های مکانی می باشد. در این مطالعه از مجموع ۸ معیار مکانی و روش فرآیند تحلیل شبکه ای جهت وزن دهی به معیارها و از روش همپوشانی وزندار جهت تهیه نقشه تناسب استفاده شده است. نتایج نشان داد که از مجموع چاه های کشاورزی موجود بیش از ۹۶ درصد آنها در طبقه با پتانسیل خیلی بالا قرار گرفته است. همچنین از مجموع مساحت منطقه مورد مطالعه تنها ۹۵۸۵۶/۹ هکتار (معادل ۱۰ درصد) دارای پتانسیل خیلی بالا جهت تاسیس نیروگاه های خورشیدی می باشند. از نتایج این مطالعه می توان به عنوان راهنمای خوبی در برنامه ریزی و تصمیم گیری در آینده برای سرمایه گذاران و مدیران و برنامه ریزان استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

انرژی خورشیدی ، چاه های کشاورزی ، سیستم اطلاعات جغرافیایی ، جیرفت.