اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی با استفاده از بازی درمانی بر کاهش تکانشگری کودکان داراری اختلال سلوک

رفتارهای تکانشی، مشکلی متداول در میان کودکان دارای اختلال سلوک است و یکی از روش هایپیشنهاد شده، جهت مداخله در آن، بازی درمانی است. این پژوهش با هدف تعیین تاثیر آموزش مهارت هایاجتماعی با استفاده از بازی درمانی بر کاهش تکانشگری کودکان داراری اختلال سلوک انجام پذیرفته است.در این پژوهش از روش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل استفاده شده و جامعهآماری را کلیه کودکان پسر با تشخیص اختلال سلوک مراجعه کننده به مرکز مشاوره آموزش و پرورششاهرود تشکیل داده اند. نمونه مورد نظر نیز شامل ۳۰ نفر از این کودکان پسر ۶ تا ۱۰ سال با تشخیصاختلال سلوک می باشد معیارهای ورود به پژوهش را دارا بوده و به صورت نمونه هدفمند و در دسترس باتوجه به نمره بالای میانگین در تکانشگری انتخاب و به دو گروه ۱۵ نفره آزمایش و کنترل تقسیم شدند. ابزارپژوهش شامل پرسشنامه تکانشگری بارت و همکاران (۱۹۹۵) است. گروه آزمایش ۸ جلسه ۶۰ دقیقه ای بهصورت دو روز در هفته تحت آموزش مهارت های اجتماعی با استفاده از بازی درمانی قرار گرفتند و گروهکنترل هیچگونه مداخله ای را دریافت نکردند. برای هر دو گروه مجددا پس آزمون تکمیل گردید و نتایج ازطریق تحلیل کواریانس مطابق نرم افزار spss نسخه ۲۴ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد کهبین میانگین نمرات پس آزمون و پیش آزمون تکانشگری در گروه آزمایشی تفاوت معنی داری وجود دارد. بهاین صورت که میانگین نمرات پسآزمون گروه آزمایش به طور معنی داری کمتر از گروه کنترل گردیده است.نتیجه این پژوهش نشان داد بازی درمانی در کاهش تکانشگری کودکان دارای اختلال سلوک موثر بوده است.

کلیدواژه ها:

آموزش مهارت های اجتماعی ، بازی درمانی ، تکانشگری ، اختلال سلوک