بررسی رابطه بین اعتیاد به تماشای تلویزیون ورضایت از زندگی بر عملکرد تحصیلی در دانش آموزان دبستانی

در عصر حاضر تعلیم و تربییت و به طور کلی تحصیل بخش مهمی از زندگی افراد را تشکیل می دهد، علاوه بر این کیفیت وکمیت تحصیل نیز نقش مهمی در آینده افراد ایفا میکند. نزدیک به یک قرن است که روان شناسان به صورت گسترده در تلاشبرای شناسایی عوامل پیش بینی کننده پیشرفت تحصیلی میباشند. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین اعتیاد به تماشایتلویزیون و رضایت از زندگی بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان دوم دبستان بود. این پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه اینپژوهش را دانش آموزان ۱۰-۱۱ سال شاهین شهر در سال تحصیلی ۹۷-۹۶ شامل شدند و از روش نمونه گیری در دسترس بعد از اخذ رضایت بین ۱۴۰ دانشآموز مورد استفاده قرار گرفت. ابزار پژوهش پرسشنامه چند بعدی رضایت از زندگی هوبنر ۲۰۰۱ وپرسشنامه محقق ساخته گرایش به تماشای تلویزیون دانش آموزان و معدل نیمسال اول ایشان به عنوان شاخص عملکرد تحصیلیاز اولیای مدرسه در نظر گرفته شد. داده های حاصل از پرسشنامه های پژوهش در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی (ضریبهمبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون) مورد تحلیل قرار گرفته اند. یافته های پژوهش نشان داد که بین اعتیاد به تماشای تلویزیونو عملکرد تحصیلی دانش آموزان رابطه معنادار وجود دارد. بین رضایت از زندگی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان رابطه معناداروجود دارد (P<۰/۰۰۵)). می توان نتیجه گرفت که تماشای تلویزیون اگر با برنامه ریزی صحیح انجام شود نمی تواند بر تحصیل دانش-آموزان اثرگذار باشد. اما رضایت از زندگی می تواند در میزان موفقیت تحصیلی یا افت تحصیلی آنها موثر باشد. این پژوهش می-تواند برای آغاز یک برنامه هدفمند جهت بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان، رضایت از زندگی مفید باشد.

کلیدواژه ها:

اعتیاد به تلویزیون ، رضایت از زندگی ، عملکرد تحصیلی ، دانش آموزان