بررسی رابطه سبک زندگی با امید در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی شهر یزد در سال ۱۳۹۸

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 414

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

HLSCONF03_078

تاریخ نمایه سازی: 26 خرداد 1400

چکیده مقاله:

مقدمه: داشتن امید افزایش دهنده قدرت تطابق و نشانه سلامت روان در افراد می باشد. اگرچه برخورداری از یک شیوه زندگیسالم در سنین ابتدایی زندگی شکل می گیرد، ولی رفتارهای مربوط به سبک زندگی در طول سال های حضور در دانشگاه بنامی شوند و در صورت نادیده گرفتن می توانند اثرات بدی بر سلامت و رفاه داشته باشند. از سویی دیگر اهمیت سبک زندگی وعوامل مرتبط با آن بویژه در دانشجویان به عنوان مدیران و سازندگان آینده، محققان را بر آن داشت که به بررسی این رابطهبپردازند. لذا این تحقیق با هدف رابطه سبک زندگی با امید در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی شهر یزد در سال ۱۳۹۸ میباشد.روش بررسی: این پژوهش از نوع مطالعات توصیفی همبستگی بوده، که بر روی ۲۰۰ نفر از دانشجویان دانشگاه آزاداسلامی شهر یزد در سال ۱۳۹۸ به صورت تصادفی انجام شد. سبک زندگی با پرسشنامه ارتقادهنده سلامت والکر و امید باپرسشنامه امید به زندگی اشنایدر مورد تحلیل قرار گرفته است. مطالعات قبلی روایی و پایایی پرسشنامه ها را برای سبکزندگی محمدی زیدی و همکاران در سال ۱۳۹۰ و برای امید اشنایدر و همکاران درسال ۱۹۹۱ تایید شده و نیازی به سنجشمجدد آنها نبود. برای تفسیر داده ها از نرم افزار SPSS با نسخه ۱۹ و روش های آماری توصیفی) فراوانی، درصد فراوانی( وتحلیلی (ضریب همبستگی پیرسون، اسپیرمن) استفاده شد.یافته ها: میانگین نمره های سبک زندگی و امید به ترتیب (۱۸/۷۰±۱۳۰/۷۷، ۵/۸۱±۴۱/۶۷) بود. شدت همبستگیسبک زندگی با امید در دانشجویان با ضریب همبستگی پیرسون برابر P<۰/۰۰۱ ،r=۰/۳۸) برآورد گردید. در بین زیرگروههای سبک زندگی بالاترین میانگین مربوط به بعد خودشکوفایی (۵/۷۵±۳۳/۲۰) و پایین ترین میانگین مربوط به بعدورزش (۳/۵۲±۱۰/۸۷) بود. همچنین ارتباط آماری معناداری بین سبک زندگی و امید وجود داشت. کلیه محاسبات اینتحقیق یا سطح اطمینان ۹۵% انجام شد. تمامی زیر گروه های سبک زندگی با امیدواری ارتباط مثبت و معنادار داشت.بیشترین ارتباط را بعدخودشکوفایی و کمترین ارتباط را زیر گروه غیرعلوم پزشکی به خود اختصاص داد.نتیجه گیری: سبک زندگی و امید دانشجویان در سطح متوسط بود و سبک زندگی و امید رابطه مثبت و معنا داری داشت.به بیانی دیگر هر چه سبک زندگی دانشجویان بالاتر بود، امید در آنان نیز بیشتر بود. بنابراین می توان با برنامه ریزی درراستای ارتقای سبک زندگی دانشجویان، امید را در آنان فزایش داد.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

بی بی نجمه عبادی

مربی گروه پرستاری، دانشکده علی بن ابی طالب، دانشگاه آزاد اسلامی واحد یزد، یزد، ایران

فاطمه زارع حسین آبادی

دانشجوی پرستاری، دانشکده علی بن ابی طالب، دانشگاه آزاد اسلامی واحد یزد، یزد، ایران

مینا زارع حسین آبادی

کارشناسی ارشد مشاوره در مامایی، دانشکده پرستاری مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران