جراحی های اسلینگ برای درمان بی اختیاری استرسی و فشاری ادراری در زنان

زمینه و هدف: با ارایه روش های نوین جراحی های نسبتا ساده و کم خطر جهت برطرف کردن بی اختیاری استرسی در زنان وهمچنین افزایش آگاهی زنان در این زمینه و تقاضای روزافزون برای درمان مناسب، روزانه بر تعداد این اعمال جراحی افزودهمی شود. اما مانند هر جراحی دیگر، این روش ها هم خالی از خطر نبوده و علاوه بر عوارض مخاطرات حین و پس از جراحی، دربرخی موارد هم به شکست می انجامند. روش های جراحی متعددی برای ترمیم بی اختیاری ادرار فشاری در زنان به وجود آمدهاند. این مطالعه به منظور مقایسه کارایی دو روش متداول کولپوسوسپانسیون برچ و نوار ترانسواژینال انجام گرفت.روش کار: یک روش کم تهاجم در درمان بیماران با بی اختیاری استرسی ادراری، یکی از عوارض مهم اعمال جراحی بیاختیاری ادراری آسیب مثانه در زمینه رد شدن تانلر ازدیواره می باشد. جهت ارزیابی قابلیت پیشگویی هماچوری حین عمل جراحی اسلینگ ساب اورترال برای پارگی دیواره مثانه به علت رد شدن تانلر جراحی مورد مطالعه قرار گرفته شده است.یافته ها: از ۱۲۶ بیماری که تحت عمل نوار ترانسواژینال قرار گرفتند، ۱۹۹ بیمار در ۶ ماه و ۶۳ بیمار در ۱۲ ماه خشک بودند. از۱۵۷ بیماری که تحت عمل کولپوسوسپانسیون برچ قرار گرفتند، ۱۵۶ بیمار در ماه ۶ و ۱۵۳ بیمار در ماه ۱۲ خشک بودند.مقایسه این دو روش جراحی حاکی از اختلافی معنادار در نتایج به دست آمده، به ویژه در پیگیری ماه ۱۲ داشت.میزان موفقیت ترمیم همزمان سیستوسل در ۱۵۷ بیمار گروه کولپوسوسپانسیون برچ %۱۰۰ و در ۱۰۵ بیمار گروه نوار ترانسواژینانل %۹۳ بود.نتیجه گیری: با توجه به نرخ شکست بالاتر روش نوار ترانسواژینال توصیه می شود در ترمیم بی اختیاری ادرار ازروشکولپوسوسپانسیون برچ استفاده گردد؛ با این مزیت که طی آن جراح می تواند به طور همزمان سیستوسل های شدید را ترمیم نماید و روش هماچوری حین عمل می تواند تست پیشگویی کننده مناسبی برای پارگی دیواره مثانه باشد.

کلیدواژه ها:

سلینگ ، بی اختیاری ادراری ، کولپوسوسپانسیون برچ ، نوار ترانسواژینال ، سیستوسل