زهرا باقری - دانشجوی کارشناسی ارشد مرتعداری، دانشگاه یزد

هدف از این تحقیق ارزیابی شوری آب زیر زمینی با استفاده از اطلاعات ۲۰ چاه در دشت سیاخ دارنگون واقع در حوزه آبخیز منداستان فارس در طی دوره آماری (۹۵-۱۳۸۳) با استفاده از طبقه بندی های سازمان بهداشت جهانی، ۱۹۹۶؛ ویلکاکس، ۱۹۵۵؛ کریستینو اولسن، ۱۹۷۳؛ آیرز و وست کات، ۱۹۸۵؛ اسکوفیلد، ۱۹۳۶ و ویلکوکس و مجیستاد، ۱۹۴۳ پرداخته شد. نتایج نشان داد که بر اساسطبقه بندی اسکوفیلد، که ۳۳ درصد نمونه ها در رده خوب، ۳۷ درصد نمونه ها در رده متوسط، ۲۵ درصد نمونه ها در رده مشکوک و ۵درصد نمونه ها در رده نامناسب قرار دارند. بر اساس طبقه بندی ویلکاکس و مجیستاد ۳۹ درصد نمونه ها در رده خوب و ۵۷ درصد نمونهها در رده متوسط و ۵ درصد نمونه ها در رده نامناسب قرار می گیرند. بر اساس طبقه بندی کریستین و اولسن ۱۲ درصد نمونه ها در دستهعالی، ۲۶ درصد در دسته خوب، ۳۲ درصد در دسته متوسط، ۲۵ درصد در دسته مشکوک، ۳ درصد در دسته خیلی مشکوک، قرار دارند.بر اساس طبقه بندی آیرز و وست کات ۳۰ درصد نمونه ها در رده خوب و ۶۵ درصد نمونه ها در رده متوسط قرار می گیرند. بر اساس طبقهبندی ویلکاکس ۳۳ درصد نمونه ها در رده خوب و ۵۰ درصد نمونه ها در رده متوسط قرار می گیرند. بر اساس طبقه بندی سازمان بهداشتجهانی ۵۵ درصد نمونه ها در رده مجاز و ۴۱ درصد نمونه ها در رده غیر مجاز قرار می گیرند.

کیفیت شیمیائی، دشت سیاخ دارنگون، هدایت الکتریکی، طبقه بندی